A perversión: atribuída á Igrexa católica

A perversión: atribuída a Igrexa católica. Descubramos o que pasou para chegar a isto. Durante a segunda metade do século XIX, o perversión e as súas manifestacións atribúense á imaxe da Igrexa católica. Non foi un fenómeno novo. Houbo un distanciamento da fe por parte dos protestantes católicos en Inglaterra. Isto levou aos británicos a describir aos católicos romanos como "pervertidos".

A perversión: atribuída á Igrexa católica vexamos onde: Os conventos considerábanse o lugar de todo tipo de perversións. En particular aqueles sexual. Representáronse como prisións, prostíbulos e asilos. O termo "pervertido" usado no contexto de perversión é desviado pola relixión "verdadeira". Así se aplicou a Protestantes que se converteron a fe católica, pero trouxo consecuencias de mala conduta sexual.

A perversión: quen foron os principais autores atribuídos á igrexa católica?

A perversión: quen foron os principais atribuídos á Igrexa católica autores: Os principais autores destes actos foron sacerdotes e monxas. Pero non só! tamén había unha parte da sociedade que levaba vidas secretas, o que os expuña a sospeitas. Houbo moitas acusacións contra os católicos romanos. Parece que estes se entregaron a prácticas sexuais perversas e inmorais. Ás veces, estas perversións implicaban o laicos, normalmente mozas inocentes. Parece que ás veces as perversións estaban escondidas detrás do muro do convento ou do seminario.

Algúns destes contos eran pura ficción. Un xeito de romper contra a relixión católica. A miúdo eran acusacións Libre sen ningún tipo de proba certa. Outros afirmaron que se fixeron "verdadeiros", só quedaba unha reclamación. De feito, non había absolutamente nada de verdade. Outros tiñan unha sólida proba. Pero por un problema moral e vergoñento non foron denunciados ás autoridades xudiciais.

Estas historias difamatorias cara á Igrexa católica coñecéronas en varias forma. Estas formas poden atoparse no novelas, en Revelacións protestanteseu, dentro "Lembranzas" das monxas. Mesmo nalgunhas exposicións de antigos monxes e en relatos confesional. Todos podemos dicir que caeron nun subxénero da literatura anticatólica. Hoxe son estudados polos protestantes como lendas para contar. Sen considerar un contexto histórico e sen un final feliz, sen un final angustioso.