Anxo da Garda: compañeiro de vida e a súa tarefa particular

O compañeiro da vida.

O home para o seu corpo valería pouco ou nada; para a alma paga a pena moito antes de Deus. A natureza humana é débil, inclinada ao mal por culpa orixinal e debe soster continuas batallas espirituais. Deus, á vista disto, quixo dar unha axuda válida aos homes, asignándolle a cada un un anxo particular, que se chama Gardián.

Falando un día dos nenos, Xesús dixo: "Ai de calquera que escandalice a un destes pequenos ... porque os seus anxos ven continuamente a cara do meu pai que está no ceo!" ».

Como o neno ten o Anxo, tamén o fai o adulto.

Tarefa particular.

O Señor Deus dixo no Antigo Testamento: "Aquí vou enviar ao meu Anxo, que te precederá e te manterá no camiño ... Respectao e escoita a súa voz, nin se atreverá a desprezalo ... Que se escoitas a súa voz, estarei preto do os teus inimigos e eu golpearemos quen che pete. "

Sobre estas palabras da Sagrada Escritura, a Igrexa Santa recompilou a oración da alma ao seu Anxo Gardián:

«Anxo de Deus, que é o meu Gardián, ilumina, garda, manteña, goberna min, que lle foi encomendada pola piedade celestial. Amén! ».

A tarefa do Anxo Custodio é semellante á da nai co seu fillo. A nai está preto do seu pequeno fillo; ela non o perde de vista; se a escoita chorar, corre inmediatamente á axuda; se cae, o levanta; etc ...

En canto unha criatura entra neste mundo, inmediatamente un Anxo do Ceo tómao baixo o seu coidado. Cando chega ao uso da razón e a alma é capaz de facer o ben ou o mal, o Anxo suxire bos pensamentos para practicar a lei de Deus; se a alma peca, o Gardián fai sentir o arrepentimento e inspíraa para que saia da culpa. O Anxo recolle as boas obras e oracións da alma que se lle encomendan e preséntalle todo a Deus con ledicia, porque ve que a súa misión frutifica.

Deberes do home.

En primeiro lugar debemos agradecerlle ao bo Señor que nos dera un compañeiro tan nobre nesta vida. Quen pensa neste deber de gratitude? ... Está claro que os homes non poden apreciar o agasallo de Deus!

moitas veces é necesario agradecer o propio Anxo da Garda. Dilles "grazas" a quen nos fai un pequeno favor. Como non lle podemos dicir "grazas" ao amigo máis fiel da nosa alma, o Anxo da Garda? Debemos dirixir os nosos pensamentos ao noso Gardián con frecuencia e non tratalo como un estraño; pregúntalle unha mañá e unha noite cedo. O Anxo da Garda non fala materialmente ao oído, pero fai oír a súa voz internamente, no corazón e na mente. Tantos bos pensamentos e sentimentos que temos, quizais cremos que son o noso froito, mentres que é precisamente o Anxo o que traballa no noso espírito.

¡Escoita a súa voz! di o Señor. Debemos, polo tanto, correspondernos coas boas inspiracións que nos dá o noso pequeno anxo.

Respeta que o teu Anxo di Deus e non o desprezas. é, polo tanto, un deber respectalo, comportándose con dignidade na súa presenza. O que peca, estando nese momento ante o Anxo, ofende a súa presenza e dalgún xeito o despreza. Que as almas o pensen ben antes de pecar! ... Cometerías unha mala acción diante dos teus pais? ... Manterías un discurso escandaloso diante dunha persoa moi digna? ... ¡De seguro que non! ... E como te atreves a cometer malos actos na presenza do teu anxo da garda? ... Obrígaselo, por así dicilo, a velarlle a cara para non verte pecar! ...

É moi útil, cando tentado pecar, recordar ao Anxo. As tentacións adoitan producirse soas e logo o mal é facilmente. Estamos convencidos de que nunca estamos sós; o gardián celeste está sempre connosco.