Catequese dos ritos pre-bautismais
Catequese dos ritos pre-bautismais
Todos os días dábamos unha charla sobre temas morais mentres liamos ou os feitos dos patriarcas ou as ensinanzas dos Proverbios, porque, modelados e ensinados por eles, acostumabas a entrar nos camiños dos antigos, a camiñar camiño e a obedecer aos oracins divinos. de xeito que renovado polo bautismo mantivo esa conduta que corresponde aos bautizados.
Agora chegou o momento de falar dos misterios e de explicar a natureza dos sacramentos. Se tivese feito isto antes do bautismo aos non iniciados, preferiría traizoar que explicar esta doutrina. Tamén hai que engadir que a luz dos misterios é máis penetrante se sorprende, en vez de chegar tras os primeiros signos dalgunha breve discusión preliminar.
Así, abre os oídos e goza das harmonías da vida eterna infundidas en ti polo agasallo dos sacramentos. Queríamos dicir, cando celebramos o misterio da apertura das orellas dixémoslle: "Effatà, é dicir: ¡Ábrese!" (Mc 7, 34), para que cada un de vostedes, que estivo a piques de achegarse á graza, comprendeu o que se lle interrogaría e recordou o que debería responder. No Evanxeo, como lemos, Cristo celebrou este misterio cando tratou aos xordos.
Posteriormente abriuse o Santo dos Santos, entrou no santuario da rexeneración. Lembre o que se lle pediu, reflexiona sobre o que colocaches. Renunciaches ao diaño e ás súas obras, ao mundo, á súa desfeita e aos seus praceres. A túa palabra non está gardada nunha tumba dos mortos, senón no libro dos vivos. Na fonte ves o levita, viches ao cura, viches ao sumo sacerdote. Non prestes atención ao exterior da persoa, senón ao carisma do ministerio sagrado. Falou na presenza de anxos, como está escrito: Os beizos do sacerdote deben gardar a ciencia e búscase a educación desde a súa boca, porque é o anxo do Señor dos exércitos (cf. Ml 2, 7). Non podes equivocarte, non podes negalo. Un anxo que anuncia o reino de Cristo, o que anuncia a vida eterna. Hai que xulgalo non por aparencia, senón por función. Reflexiona sobre o que che deu, pondera a importancia da súa tarefa, recoñece o que fai.
Entrado, xa que logo, para ver ao teu adversario, ao que se supón que renunciou coa boca, vólveche cara ao leste: porque quen renuncia ao diaño vólvese cara a Cristo, móstralle recto na cara.