Como superar a preocupación confiando en Deus

Querida irmá

Preocúpome moito. Preocúpome por min e pola miña familia. Ás veces a xente dime que me preocupo demasiado. Non podo facer nada ao respecto.

Cando era neno, formáronme para ser responsable e os meus pais responsabilizáronme. Agora que estou casado, teño un marido e os meus fillos, as miñas preocupacións aumentaron; como tantas outras, a miúdo as nosas finanzas xa non son suficientes para cubrir todo o que necesitamos.

Cando rezo, dígolle a Deus que o amo e que sei que nos está a coidar e que confío nel, pero iso nunca me quita a preocupación. Hai algo que saibas que me poida axudar nisto?

querido amigo

Primeiro de todo, grazas pola súa sincera pregunta. Moitas veces tamén o pensei. ¿É preocuparse por algo herdado, como de xenes, ou aprendido do ambiente no que medramos, ou que? Co paso dos anos descubrín que a preocupación está ben en pequenas doses, de cando en vez, pero absolutamente non é útil, de ningún xeito, como compañeiro constante para o longo percorrido.

A preocupación constante é como un pequeno verme dentro dunha mazá. Non podes ver o verme; só ves a mazá. Aínda así, está aí onde arrasa a doce e deliciosa pulpa. Fai que a mazá podre e se non se cura eliminándoa, segue comendo todas as mazás no mesmo barril, non si?

Gustaríame compartir con vós unha cita que me axudou. Procede do evanxelizador cristián, Corrie Ten Boom. Axudoume persoalmente. Escribe: “A preocupación non baleira mañá da súa dor. Drenar a súa forza hoxe. "

Tamén me gustaría compartir unha carta da nosa nai Luisita, fundadora da nosa comunidade. Espero e rogo que te axude xa que axudou a moita outra xente. Nai Luisita non é unha persoa que escribise moito. Non escribiu libros e artigos. Só escribiu cartas e tivo que ser codificado, debido á persecución relixiosa en México na primeira parte do século XX. A seguinte carta foi decodificada. Que che traia paz e temas para reflexionar e rezar.

Naquel momento, a nai Luisita escribiu o seguinte.

Confiar na providencia de Deus
Unha carta da nai Luisita (descodificada)

O meu amado fillo,

Que bo é o noso Deus, vela sempre polos seus fillos!

Deberíamos descansar enteiro nas súas mans, entendendo que os seus ollos están sempre sobre nós, que se asegurará de que non nos perda nada e que nos dea todo o que necesitemos, se é para o noso ben. Deixa que Noso Señor faga o que El quere contigo. Deixa que dea forma á túa alma do xeito que queira. Intenta estar en paz na alma, liberandoche de medo e preocupación e deixándose guiar polo teu director espiritual.

Con todo o meu corazón, rogo por esta intención para que Deus lle conceda moitas bendicións á túa alma. Este é o meu maior desexo para ti: que estas bendicións, como a chuvia preciosa, axuden a que as sementes desas virtudes máis agradables a Deus, noso Señor, xerminen na túa alma, embelecéndoa con virtude. Librémonos desas virtudes semellantes ao oropel que brillan pero que polo menos se desfan. A nosa santa nai Santa Teresa ensinounos a ser fortes coma os carballos, non coma a palla que sempre é derrubada polo vento. Teño a mesma preocupación pola túa alma que pola miña (creo que digo demasiado), pero é unha realidade; estou profundamente preocupado por ti dun xeito extraordinario.

Meu fillo, tenta ver que todas as cousas veñen de Deus. Recibe todo o que pasa con serenidade. Humíllate pedíndolle que o faga todo por ti e que siga traballando con calma polo ben da túa alma, que é o máis urxente para ti. Mira a Deus, a túa alma e a eternidade, e todo o demais, non te preocupes.

Por cousas máis grandes naciches.

Deus fornecerá todas as nosas necesidades. Confiamos en que recibiremos todo de Aquel que nos ama tanto e sempre vela por nós!

Mentres intenta ver todas as cousas como procedentes da man de Deus, adora os seus proxectos. Gustaríame ver que teña máis confianza na Divina Providencia. Se non, sufrirás moitas decepcións e os teus plans fracasarán. Confía en min, miña filla, só en Deus. Todo o que é humano é cambiante e o que é para ti hoxe estará contra vostede mañá. Vexa o bo que é o noso Deus! Deberiamos ter máis fe nel nel cada día e recorrer á oración, non permitindo que nada nos desanime ou nos poña tristes. Deume tanta confianza na súa Divina Vontade que deixo todo nas súas mans e estou en paz.

Miña amada filla, louvamos a Deus en todo porque todo o que pasa é para o noso ben. Tenta cumprir os teus deberes o mellor posible e só por Deus e permanece sempre feliz e pacífico en todas as tribulacións da vida. En canto a min, puxen todo nas mans de Deus e tiven éxito. Debemos aprender a desprendernos un pouco, confiar só en Deus e facer a vontade santa de Deus con alegría. Que fermoso estar nas mans de Deus, buscando a súa mirada divina disposta a facer o que desexe.

Adeus, meu fillo, e recibe unha aperta cariñosa de túa nai que desexa verte.

Nai Luisita