Comentario do Evanxeo do 12 de xaneiro de 2021 de Don Luigi Maria Epicoco

"Foron a Capernaum e, entrando na sinagoga o sábado, Xesús comezou a ensinar".

A sinagoga é o lugar principal para o ensino. O feito de que Xesús estea alí para ensinar non dá ningún problema respecto ao costume da época. Non obstante, hai algo diferente que o evanxelista Marcos intenta sacar nun detalle tan aparentemente habitual:

"E quedaron abraiados coa súa ensinanza, porque os ensinou como quen ten autoridade e non como os escribas".

Xesús non fala coma os demais. Non fala coma quen aprendeu a lección de memoria. Xesús fala con autoridade, é dicir, como alguén que cre no que di e, polo tanto, dá un peso completamente diferente ás palabras. Os sermóns, os catecismos, os discursos e incluso as conferencias ás que sometemos a outras persoas non adoitan dicir cousas equivocadas, senón cousas moi certas e correctas. Pero a nosa palabra parece ser como a dos escribas, sen autoridade. Quizais porque como cristiáns aprendemos o que é correcto pero quizais non o cremos completamente. Damos información correcta pero a nosa vida non parece ser un reflexo dela. Estaría ben que como individuos, pero tamén como igrexa, atopásemos a coraxe de preguntarnos se a nosa palabra é unha palabra pronunciada con autoridade ou non. Sobre todo porque cando falta autoridade, só nos queda autoritarismo, que é un pouco como dicir que cando non tes credibilidade só se pode escoitar por coacción. Non é a gran voz a que nos dá un lugar na sociedade ou na cultura contemporánea, senón a autoridade. E isto pódese ver dende un detalle moi sinxelo: quen fala con autoridade desenmascara o mal e o pon á porta. Para manterse con autoridade no mundo, non se debe comprometer. Pois este mal (que sempre é mundano) percibe a Xesús como unha ruína. O diálogo non é chiscar o ollo ao mundo, senón desenmascaralo na súa verdade máis profunda; pero sempre e só ao xeito de Cristo e non ao dos novos cruzados.