O que lle dixo Padre Pío ao futuro papa Xoán Paulo II sobre os estigmas

20 de setembro de 1918, San Giovanni Rotondo. Pai Pio, despois de celebrar a Santa Misa, vai aos bancos do coro para o costume de Acción de Grazas.

As palabras do Santo: “Todo sucedeu de golpe. Mentres todo isto sucedía, hou vin diante de min unha persoa misteriosa, semellante á que vira o 5 de agosto, diferente só porque as súas mans, pés e flanco chorraban sangue. A vista del asustoume: o que sentín nese momento é indescritible. Pensei que morrería se o Señor non tivera intervido e fortalecera o meu corazón que estaba a piques de saír do peito. Entón esa Persoa desapareceu e decateime de que as miñas mans, os meus pés e o costado estaban furados e con sangue ”.

Foi o día en que Padre Pío recibiu a súa estigmas visible. Non había ninguén arredor. O silencio caeu sobre a figura revestida de marrón que estaba acurrucada no chan. Polo santo, polo tanto, comezou o seu longo calvario.

Agora, iso non é ningún segredo San Xoán Paulo II, daquela o padre Wojtyla, tivo relacións con Padre Pio en Italia. Incluso hai historias que din que o santo franciscano predixo que se convertería en papa. O Papa, con todo, dixo que isto nunca aconteceu.

Antes da súa morte, Padre Pio compartiu a historia da súa ferida e dor con Don Wojtyla. Sucedeu despois do segunda guerra mundial, cando o polaco foi a San Giovanni Rotondo. Naquela época a popularidade do Santo aínda non era moita, polo que o futuro Papa e o frade falaron durante moito tempo.

Cando o padre Wojtyla preguntoulle a Padre Pio cal das súas feridas lle causou máis dor, o frade respondeu do seguinte xeito: "É o do ombreiro, que ninguén coñece e que nunca foi curado". Resultou entón, tras unha escrupulosa análise, que o Padre Pío falou desta ferida só a san Xoán Paulo II.

Por que o fixo? Hipótese que o frade confiou ao mozo sacerdote porque viu nel o lume de Deus ...