"Darei todo o que se me pida con fe para os que din esta oración" ... promesa de Xesús
Á idade de 18 anos, un español uniuse ás novidades dos pais piaristas en Bugedo. Pronunciou os votos con regularidade e distinguiuse pola perfección e o amor. En outubro de 1926 ofreceuse a Xesús a través de María. Inmediatamente despois desta heroica doazón, caeu e quedou inmobilizado. Morreu santo en marzo de 1927. Tamén foi unha alma privilexiada que recibiu mensaxes do ceo. O seu director pediulle que escribise as promesas feitas por Xesús aos que practican asiduamente a VIA CRUCIS. Eles son:
1. Darei todo o que se me pida con fe durante o Via Crucis
2. Prometo a vida eterna a todos os que rezan o Via Crucis de cando en vez con mágoa.
3. Seguireina por todas partes na vida e axudaraos especialmente na hora da súa morte.
4. Mesmo se teñen máis pecados que os grans de area mariña, todos eles gardaranse da práctica do Via Crucis. (isto non elimina a obriga de evitar o pecado e confesar regularmente)
5. Quen oren o Via Crucis con frecuencia terán unha gloria especial no ceo.
6. Eu liberarei do purgatorio (sempre que vaian alí) o primeiro martes ou sábado despois da súa morte.
7. Alí bendirei todos os camiños da cruz e a miña bendición seguiraos por todas partes na terra e despois da súa morte, ata no ceo para a eternidade.
8. Á hora da morte non permitirei que o demo os tente, deixareilles todas as facultades, para que poidan descansar tranquilamente nos meus brazos.
9. Se oran o Via Crucis con verdadeiro amor, transformarei a cada un nun ciborio vivo no que terei o pracer de facer fluír a miña graza.
10. Fixarei a miña mirada sobre os que a miúdo rezarán o Via Crucis, as miñas mans estarán sempre abertas para protexelas.
11. Dende que estou crucificado na cruz, estarei sempre con quen me honrará, rezando o Via Crucis con frecuencia.
12. Nunca poderán separarse (involuntariamente) de min de novo, porque lles darei a graza de non cometer nunca máis pecados mortais.
13. Á hora da morte, os consolaré coa miña presenza e iremos xuntos ao ceo. A MORTIDADE SERÁ PARA TODOS OS QUE ME HONORARON, DURANTE A SÚA VIDA, PREGANDO A VIA CRUCIS.
14. O meu espírito será un pano protector para eles e sempre lles axudarei sempre que recorran a el.
Promesas feitas ao irmán Stanìslao (1903-1927) "Desexo que coñezas máis profundamente o amor co que o meu corazón arde cara ás almas e o comprenderás cando meditas na miña paixón. Non vou negar nada á alma que me reza en nome da miña paixón. Unha hora de meditación sobre a miña dolorosa paixón ten un mérito maior que un ano enteiro de sangre ". Xesús a S. Faustina Kovalska.
UNHA SIMPLE VIA CRUCIS
oración
Meu Salvador e meu Deus, aquí estou aos teus pés, arrepentido de todos os meus pecados que foron a causa da túa morte. quéreme a graza de acompañarte na via dolorosa para merecer o teu perdón e a túa graza.
XNUMXa ESTACIÓN: Xesús condenado á morte
Adorámosche a Cristo e bendímolo porque coa túa santa Cruz redimiches o mundo.
Pilato cede á insistencia da feroz multitude que cada vez berra máis forte: "¡Que o crucifiquen!", E dita a sentenza de morte contra o inocente Xesús.
O Fillo de Deus é declarado culpable pola xustiza humana, en cambio o home é o verdadeiro culpable desa condena inxusta.
Xesús está en silencio e acepta libremente morrer pola nosa salvación.
Ó infinita bondade do meu Deus, pido perdón polos meus pecados cos que tantas veces renovei a túa condena a morrer. Noso Pai ... O Eterno Descanso ...
Santa Nai, deh! deixaches as feridas do Señor impresas no meu corazón
II ESTACIÓN: Xesús colle a cruz
- Adorámosche, oh Cristo ...
Despois da sentenza de morte, colócase unha pesada cruz sobre os ombreiros feridos de Xesús.
Canta ingratitude! Xesús ofrece a salvación ao home e o home dá ao Señor unha dura cruz cargada de todos os pecados.
Abrázaa con amor e lévaa ao Calvario. E cando resucite, converterase nun instrumento de salvación, nun sinal de vitoria.
Ó Xesús, axúdame a seguirte con amor na vía dolorosa do meu Calvario e a soportar con paciencia as pequenas cruces de cada día. Noso Pai ... O Eterno Descanso ...
Santa Nai, deh! deixaches as feridas do Señor impresas no meu corazón
III ESTACIÓN: Xesús cae a primeira vez
Adorámosche a Cristo e bendímolo porque coa túa santa Cruz redimiches o mundo.
Xesús camiña lentamente pola Vía Dolorosa do Calvario, pero non pode resistir o esforzo e cae pesadamente ao chan, esmagado baixo o peso da cruz.
Non é a madeira a que fai pesada a cruz de Xesús, senón o desprezo e a maldade dos homes.
Fíxose parecido a nós en todo, volveuse débil para ser a nosa forza. Ou Xesús, a túa caída é a miña forza nas tentacións, axúdame a non caer no pecado, a levantarme de novo inmediatamente despois da caída. Noso Pai ... O Eterno Descanso ...
Santa Nai, deh! deixaches as feridas do Señor impresas no meu corazón
IV ESTACIÓN: Xesús atopa ás súas SS. Nai
Adorámosche a Cristo e bendímolo porque coa túa santa Cruz redimiches o mundo.
María viu caer ao seu Fillo. Achégase e ve a Santa Rede cuberta de sangue e feridas. Xa non ten forma nin beleza.
Os seus ollos atópanse cos de Xesús cunha mirada sen palabras, chea de amor e dor.
Foron os pecados os que desfiguraron o rostro do fillo e furaron a alma da nai coa espada da dor.
Ó Virxe das Dores, cando sufro e me proben, que a túa mirada maternal me sirva de axuda e consolo. Noso Pai ... O Eterno Descanso ...
Santa Nai, deh! deixaches as feridas do Señor impresas no meu corazón
V ESTACIÓN: Xesús axudado por Cirene
Adorámosche a Cristo e bendímolo porque coa túa santa Cruz redimiches o mundo.
Xesús xa non soporta o peso da cruz e os verdugos, temendo que poida morrer no camiño cara ao Calvario, obrigan a un home de Cirene a axudalo.
O home pecara. Estaba ben que pagaba, levando a pesada cruz das súas faltas. E en vez diso, sempre se nega ou, como o cireneo, só o toma pola forza.
Oh Xesús, esa cruz que levas con tanto amor é miña. Polo menos déixame axudarche a levalo con xenerosidade e paciencia. Noso Pai ... O Eterno Descanso ...
Santa Nai, deh! deixaches as feridas do Señor impresas no meu corazón
VI ESTACIÓN: Verónica limpa o rostro de Xesús
Adorámosche a Cristo e bendímolo porque coa túa santa Cruz redimiches o mundo.
Unha muller, superando o medo e o respecto humano, achégase a Xesús e limpa a cara cuberta de sangue e po.
O Señor recompensou o xesto valente de Verónica deixando a imaxe do seu rostro impresa no liño.
No corazón de todo cristián está impresa a imaxe de Deus que só o pecado pode borrar e desfigurar.
Ou Xesús, prometo vivir dun xeito santo para levar a imaxe do teu rostro impresa na miña alma, listo para morrer en lugar de cometer un pecado. Noso Pai ... O Eterno Descanso ...
Santa Nai, deh! deixaches as feridas do Señor impresas no meu corazón
VII ESTACIÓN: Xesús cae a segunda vez
Adorámosche a Cristo e bendímolo porque coa túa santa Cruz redimiches o mundo.
Xesús, debilitado polos golpes e o sangue derramado, cae por segunda vez baixo a cruz. Canta humillación! O rei da maxestade e do poder que creou o ceo e o mundo agora xace no chan oprimido polos nosos pecados.
Ese Corpo esgotado e humillado no po, esconde un Corazón divino que ama e latexa para os homes ingratos.
Ou Xesús máis manso, diante de tanta humildade, síntome confuso e cheo de vergoña. Humilla o meu orgullo e faime dócil coas túas chamadas de amor. Noso Pai ... O Eterno Descanso ...
Santa Nai, deh! deixaches as feridas do Señor impresas no meu corazón
VIII ESTACIÓN: Xesús atópase coas mulleres piadosas
Adorámosche a Cristo e bendímolo porque coa túa santa Cruz redimiches o mundo.
Entre a multitude que segue a Xesús, un grupo de mulleres piadosas de Xerusalén, movidas pola compaixón e o amor, suben a el chorando as súas dores.
Consolado pola súa presenza, Xesús atopa a forza para revelarlles que a maior dor para facelo sufrir é a obstinación dos homes no pecado. É por iso que a súa morte será inútil para moitos.
O meu Señor triste, únome ao grupo de mulleres piadosas para chorar as túas dores, causadas polos meus frecuentes pecados. Noso Pai ... O Eterno Descanso ...
Santa Nai, deh! deixaches as feridas do Señor impresas no meu corazón
IX ESTACIÓN: Xesús cae a terceira vez
Adorámosche a Cristo e bendímolo porque coa túa santa Cruz redimiches o mundo.
Xesús xa está esgotado polos sufrimentos. Xa non ten forzas para camiñar, tambalea e volve caer pesadamente baixo a cruz, mollando a terra con sangue por terceira vez.
Ábrense novas feridas no Corpo de Xesús e a cruz, premendo na cabeza, renova as dores da coroación de espiñas.
Señor misericordioso, as miñas recaídas no pecado, despois de tantas promesas, son a verdadeira causa das túas caídas. Pídoche que me deixes morrer antes que ofenderte de novo co pecado. Noso Pai ... O Eterno Descanso ...
Santa Nai, deh! deixaches as feridas do Señor impresas no meu corazón
ESTACIÓN X: Xesús desposuíu as roupas
Adorámosche a Cristo e bendímolo porque coa túa santa Cruz redimiches o mundo.
Unha vez no Calvario, agarda outra humillación ao Fillo de Deus: é desposuído da roupa.
Só aqueles quedaron a Xesús para protexer o seu Corpo. Agora arrebatáronlle del ante as malas miradas da xente.
A vítima máis pura, no seu corpo despoxado, paga en silencio as im-modestias, a espida e as impurezas.
Oh Xesús, concédeme, pola túa modestia violada, que expia todos os pecados impuros que se cometen no mundo. Noso Pai ... O Eterno Descanso ...
Santa Nai, deh! deixaches as feridas do Señor impresas no meu corazón
XI ESTACIÓN: Xesús cravado na cruz
Adorámosche a Cristo e bendímolo porque coa túa santa Cruz redimiches o mundo.
Xesús, deitado na cruz, abre os brazos á tortura suprema. Nese altar o Inmaculado Cordeiro come a súa ofrenda, o gran sacrificio.
Xesús déixase cravar na infame forca, expiando os nosos pecados de dor. As súas mans e pés están atravesados por unhas grandes e conducidos á madeira. Cantos golpes rasgan ese Corpo de viño!
Ó vítima inocente, quero unirme tamén no teu sacrificio, cravándome a min mesma nesa cruz para sempre. Noso Pai ... O Eterno Descanso ...
Santa Nai, deh! deixaches as feridas do Señor impresas no meu corazón
XII ESTACIÓN: Xesús morre na cruz
Adorámosche a Cristo e bendímolo porque coa túa santa Cruz redimiches o mundo.
Velaquí Xesús resucitado na cruz! Daquel trono de dor aínda ten palabras de amor e perdón para os seus verdugos.
Xunto á cruz, a Santa Nai, lapidada pola dor, segue a longa e dolorosa agonía do Fillo e veo morrer como un criminal.
O pecado matou ao Amor e polo pecado o Cordeiro divino derramou o seu sangue.
O María, eu tamén quero unirme á túa dor e chorar contigo a morte da túa e da miña única Abella, prometéndote que non o ofenderás máis co pecado. Noso Pai ... O Eterno Descanso ...
Santa Nai, deh! deixaches as feridas do Señor impresas no meu corazón
XIII ESTACIÓN: Xesús baixado da cruz
Adorámosche a Cristo e bendímolo porque coa túa santa Cruz redimiches o mundo.
Xesús é desprendido da cruz e colocado nos brazos da nai. María triste pode finalmente abrazar de novo a este adorable Corpo e cubrilo con caricias e bicos.
A Nai chora polo Fillo que xa non ten, pero chora sobre todo polos pecados dos homes que foron a causa da súa morte.
Oh santa nai, déixame tamén ante un bico nas feridas de Xesús en reparación dos meus pecados e co compromiso de comezar unha nova vida de amor e sacrificio. Noso Pai ... O Eterno Descanso ...
Santa Nai, deh! deixaches as feridas do Señor impresas no meu corazón
XIV ESTACIÓN: Xesús colocado no sepulcro
Adorámosche a Cristo e bendímolo porque coa túa santa Cruz redimiches o mundo.
Ao final da vía dolorosa, un tom-ba recibe ao Fillo de Deus. Antes de pechar a tumba, María e os discípulos botaron unha última ollada a Xesús cos ollos cheos de bágoas.
Esas feridas nas mans, nos pés, coestados, son os signos do seu amor por nós. A morte, a tumba, toda a vida de Xesús falan de amor, do incrible amor de Deus pola humanidade.
Ó María, unha ollada para min tamén sobre o Corpo ferido de Xesús, para impresionar no meu corazón os sinais do seu amor crucificado. Noso Pai ... O Eterno Descanso ...
Santa Nai, deh! deixaches as feridas do Señor impresas no meu corazón