Descrición detallada do diaño feita por Xesús a María Valtorta

Xesús di:
«O nome primixenio era Lucifer: na mente de Deus significaba" bispo ou portador da luz "ou de Deus, porque Deus é Luz. O segundo en beleza entre todo o que era, era un espello puro que reflectía a beleza insostible. Nas misións para os homes tería sido o executor da vontade de Deus, o mensaxeiro dos decretos de bondade que o Creador tería transmitido aos seus benditos fillos sen culpa, para levalos cada vez máis alto. O portador da luz, cos raios desta luz divina que levaba, falara aos homes, e eles, sen culpa, terían entendido estes destellos de palabras armoniosas, todo amor e ledicia. Véndose en Deus, véndose a si mesmo, véndose nos seus compañeiros, porque Deus o envolveu á súa luz e bendíase no esplendor do seu arcanxo, e porque os anxos o reveren como o espello máis perfecto de Deus, se admiraba a si mesmo. Tiña que admirar a Deus só. Pero no ser de todo o que se crean están presentes todas as forzas do ben e do mal, e axitan ata que unha das dúas partes gaña por dar o ben ou o malo, xa que na atmosfera todos os elementos gasosos son: porque é necesario. Lucifer atraeu o orgullo de si mesmo. Cultivouno, estendeuno. Converteuse nunha arma e sedución. El quería máis que el. Todo o quería, el que xa era moito. Seduciu o menos atento dos seus compañeiros. Distraíalles ao contemplar a Deus como beleza suprema. Coñecendo as futuras marabillas de Deus, quería ser el no lugar de Deus, ría, con pensamento preocupado, xefe de futuros homes, adorado como poder supremo. Pensou: "Sei o segredo de Deus. Sei as palabras. O debuxo é coñecido por min. Podo facer todo o que queira. Mentres presidín as primeiras operacións creativas podo continuar. Eu son". A palabra que só Deus pode dicir foi o berro da ruína dos orgullosos. E foi Satanás. Era "Satanás". En verdade dígolle que o nome de Satanás non o puxo o home, quen tamén, por orde e vontade de Deus, puxo un nome a todo o que sabía ser, e que aínda bautiza os seus descubrimentos cun nome creado por el. En verdade dígolle que o nome de Satanás vén directamente de Deus, e é unha das primeiras revelacións que Deus fixo ao espírito dun dos seus pobres fillos que vagaba pola terra. E como o meu Name Ss. Ten o significado que che dixen, agora escoita o significado deste nome horrible. Escribe como che digo:

S

A

T

A

N

Sacrilexio

Ateísmo

Turpitude

Anticariedade

Negación

Excelente

adverso

Temperador e traidor

Avaricioso

Nemico

Este é Satanás. E estes son os que están enfermos de satanismo. E outra vez é: sedución, astucia, escuridade, axilidade, maldade. As 5 letras maldicidas que compoñen o seu nome, escritas con lume na testa electrocutada. As 5 maldicidas características do Corruptor contra as que se brotan as 5 benditas feridas das miñas, que coa súa dor salvan aos que queren salvarse do que Satanás inocula continuamente. O nome "demo, diaño, beelzebub" pode ser de todos os espíritos escuros. Pero este é só o seu "nome". E no Ceo só se menciona con iso, porque alí se fala a linguaxe de Deus, tamén en fidelidade de amor para indicar o que se quere, segundo o pensou Deus. El é o "contrario". Que é o contrario de Deus. O contrario de Deus. E cada unha das súas accións é a antítese das accións de Deus. E cada un dos seus estudos é levar aos homes para estar en contra de Deus. Isto é o que Satanás é. vai "en contra de min" en acción. Ás miñas tres virtudes teolóxicas oponse a tripla concupiscencia. Aos catro cardeais e a todos os demais que brotan de min, o viveiro de serpe dos seus horribles vicios.
Pero como se di que de todas as virtudes, a maior é a caridade, así que digo que das súas anti-virxes o máis grande e repulsivo para min é o orgullo. Porque todo o mal chegou por iso. Por esta razón digo que, aínda que sinto pesar da debilidade da carne que se dá á provisión da luxuria, digo que non podo simpatizar co orgullo que quere, como novo Satán, competir con Deus. Non. Considere que a luxuria é basicamente un vicio da parte inferior, que nalgúns ten apetitos tan voraces, satisfeitos en momentos de brutalización que atordan. Pero o orgullo é un vicio da parte superior, consumido con intelixencia aguda e lúcida, premeditado, duradeiro. Perxudica a parte que máis se asemella a Deus, pisotea a xoia dada por Deus e comunica a semellanza con Lucifer. Sementa dor máis que a carne. Porque a carne fará de noiva, unha muller sofre. Pero o orgullo pode facer vítimas en continentes enteiros, en calquera clase de persoas. Por orgullo o home arruinouse e o mundo perecerá. A fe languidece polo orgullo. Orgullo: a emanación máis directa de Satanás.
Perdoei aos grandes pecadores do sentido porque estaban desprovistos de orgullo de espírito. Pero non puiden redimir a Doras, Giocana, Sadoc, Eli e outros coma eles, porque eran os "orgullosos". »