Devoción a María Assunta: o que dixo Pío XII sobre o dogma da asunción

Santidade, esplendor e gloria: o corpo da Virxe!
Nas homilías e discursos dirixidos ao pobo con motivo da festa de hoxe, os santos pais e grandes doutores falaron da Asunción da Nai de Deus como doutrina xa viva na conciencia dos fieis e xa profesada por eles; explicaron sobradamente o seu significado, concretaron e aprenderon o seu contido, mostraron as súas grandes razóns teolóxicas. Destacaron especialmente que o obxecto da festa non era só o feito de que os restos mortais da Santísima Virxe María foran preservados da corrupción, senón tamén o seu triunfo sobre a morte e a súa glorificación celestial, para que a Nai copiase o modelo, que é, imitar ao seu único Fillo, Cristo Xesús.
San Xoán Damasceno, que destaca entre todos como testemuña destacada desta tradición, considerando a corporal Asunción da gran Nai de Deus á luz dos seus outros privilexios, exclama con vigorosa elocuencia: «A que conservara ilesa a súa virxindade en o parto tivo que preservar tamén sen corrupción ningunha o seu corpo despois da morte. Ela que levara o Creador no seu ventre, fixo un fillo, debía habitar nos tabernáculos divinos. Ela, que foi dada en matrimonio polo Pai, só puido atopar un fogar nos lugares celestiais. Debería contemplar o seu Fillo na gloria á dereita do Pai, a que o vira na cruz, a que, preservada da dor, cando o pariu, foi traspasada pola espada da dor ao velo. morrer. Era xusto que a Nai de Deus tivese o que pertence ao Fillo, e que todas as criaturas a honran como Nai e serva de Deus".
San Xermán de Constantinopla pensaba que a incorrupción e a asunción do corpo da Virxe Nai de Deus ao ceo non só se adaptaba á súa maternidade divina, senón tamén á especial santidade do seu corpo virxinal: "Vostede, como está escrito, sodes todo esplendor. (cf. Sal 44, 14); e o teu corpo virxinal é todo santo, todo casto, todo templo de Deus.Por iso non puido coñecer a desintegración do sepulcro, pero, aínda conservando os seus trazos naturais, tivo que ser transfigurado nunha luz de incorruptibilidade, entrar en unha nova e gloriosa existencia, goza da plena liberación e da vida perfecta.
Outro escritor antigo afirma: «Cristo, noso salvador e Deus, dador de vida e inmortalidade, foi el quen deu a vida á Nai. Foi el quen a fixo igual a si mesmo na incorruptibilidade do corpo, e para sempre. Foi el quen a resucitou de entre os mortos e a acolleu ao seu carón, por un camiño que só el coñece”.
Todas estas consideracións e motivacións dos santos pais, así como as dos teólogos sobre o mesmo tema, teñen como fundamento último a Sagrada Escritura. En efecto, a Biblia preséntanos á santa Nai de Deus moi unida ao seu divino Fillo e sempre solidaria con el, e participando da súa condición.
Polo que respecta á Tradición, pois, non hai que esquecer que dende o século II a Virxe María foi presentada polos santos pais como a nova Eva, intimamente unida ao novo Adán, aínda que sometida a el. Nai e Fillo aparecen sempre asociados na loita contra o inimigo infernal; loita que, como se adiantaba no Protoevanxeo (cf. Xn 3), remataría coa vitoria máis plena sobre o pecado e a morte, sobre aqueles inimigos, é dicir, aos que o Apóstolo dos xentís sempre presenta xuntos (cf. Rom. 15 e 5; 6 Cor 1, 15-21; 26-54). Por iso, así como a gloriosa resurrección de Cristo foi parte esencial e sinal final desta vitoria, tamén para María a loita común tivo que rematar coa glorificación do seu corpo virxinal, segundo as afirmacións do Apóstolo: "Cando este corpo corruptible vístese de incorruptibilidade e este corpo mortal de inmortalidade, cumprirase a palabra da Escritura: a morte foi engulida para a vitoria" (57 Cor 1; 15; cf. Os 54, 13).
Deste xeito a augusta Nai de Deus, misteriosamente unida a Xesucristo dende toda a eternidade "polo mesmo decreto" da predestinación, inmaculada na súa concepción, virxe inmaculada na súa divina maternidade, xenerosa compañeira do divino Redentor, vencedora do pecado e da morte. , ao final conseguiu coroar a súa grandeza, vencendo a corrupción do sepulcro. Ela venceu a morte, como xa o seu Fillo, e foi resucitada en corpo e alma á gloria do ceo, onde brilla como Raíña á dereita do seu Fillo, Rei inmortal dos séculos.