Devoción a María en maio: día 28

ENTERRO DE XESÚS

DÍA 28

Ave María.

Invocación. - María, nai de misericordia, roga por nós!

Sétima dor:

ENTERRO DE XESÚS

Xosé de Arimatea, un nobre decurión, quixo ter a honra de enterrar o corpo de Xesús e deu un novo sepulcro, esculpido na pedra viva, non moi lonxe do lugar onde o Señor fora crucificado. Comprou unha mortalla para envolver os membros sagrados. Xesús morto foi transportado co máximo respecto ao enterro; formouse unha triste procesión: algúns discípulos levaron o cadáver, as piadas mulleres seguiron, conmovéronse e entre elas estaba a Virxe das Dores; incluso os anxos foron invisibilmente coroados. O cadáver foi colocado no sepulcro e, antes de ser envolto na mortalla e atado coas vendas, María deulle a última ollada a Xesús. Ai, como lle gustaría a Nosa Señora permanecer enterrada co Divino Fillo, para non abandonalo Avanzaba pola noite e era necesario saír do sepulcro. Santa Bonaventura di que María ao regresar pasou daquel lugar onde aínda estaba levantada a Cruz; Mirareina con agarimo e dor e bicarei ese Sangue do Fillo Divino, que a facía morada. A Addolorata volveu á casa con Xoán, o apóstolo favorito. Esta pobre nai estaba tan aflixida e triste, di San Bernardo, que se mudou a chorar por onde pasou. O desgarrador é a primeira noite dunha nai que perde ao seu fillo; a escuridade e o silencio levan á reflexión e ao espertar dos recordos. Nesa noite, di San Alfonso, a Madonna non puido descansar e as terroríficas escenas do día reviviron na súa mente. Nesta embaixada sostívose pola uniformidade da vontade de Deus e pola firme esperanza da próxima resurrección. Consideremos que a morte tamén virá para nós; situarémonos nun sepulcro e alí agardaremos a resurrección universal. O pensamento de que o noso corpo terá que resucitar gloriosamente, que haxa luz na vida, que se console nas probas e que nos sosteña no momento da morte. Consideremos tamén que a Nosa Señora, afastándose do sepulcro, deixou o seu Corazón enterrado co de Xesús. Nós tamén enterramos os nosos corazóns, cos seus afectos, no Corazón de Xesús. Vivir e morrer en Xesús; para ser enterrado con Xesús, para resucitar con El. O sepulcro que mantivo o corpo de Xesús durante tres días é un símbolo do noso corazón que mantén a Xesús vivo e verdadeiro coa Santa Comuñón. Este pensamento recórdase na última estación do Vía Crucis, cando se di: ¡Xesús, déixame recibirte dignamente na Santa Comunión! - Meditamos sobre as sete dores de María. Que a memoria do que a Nosa Señora sofre por nós estea sempre presente para nós. A nosa Nai Celestial desexa que os nenos non esquezan as súas bágoas. En 1259 compareceu a sete dos seus devotos, que máis tarde foron os fundadores da Congregación dos Servos de María; agasallounos cunha túnica negra dicindo que, se querían agradala, meditarían a miúdo nas súas dores e, en memoria deles, levarían esa túnica negra como túnica. ¡Virxe das Dores, imprime nos nosos corazóns e mentes a memoria da Paixón de Xesús e das túas dores!

EXEMPLO

O período da mocidade é moi perigoso para a pureza; se non se domina o corazón, pode chegar á aberración no camiño do mal. Un mozo de Perugia, ardendo de amor ilícito e fracasando nas súas malas intencións, invocou ao demo para pedir axuda. O inimigo infernal presentouse nunha forma sensible. - Prometo darche a miña alma, se me axudarás a cometer un pecado! - ¿Estás disposto a escribir a promesa? - Si; e asineino co meu sangue! - O mozo infeliz conseguiu cometer o pecado. Acto seguido o demo levouno preto dun pozo; dixo: Cumprir agora a túa promesa! Lánzate a este pozo; se non o fas, levareite corpo e alma ao inferno. O mozo, crendo que xa non podía liberarse das mans do maligno, sen ter a coraxe de precipitarse, engadiu: Dame o empurrón ti mesmo; Non me atrevo a tirarme! - A Nosa Señora veu axudar. O mozo levaba o vestido da Addolorata ao pescozo; levaba tempo usándoo. O demo engadiu: primeiro quita ese vestido do pescozo, se non, non te podo empurrar! - O pecador comprendeu con estas palabras a inferioridade de Satanás fronte ao poder da Virxe e berrando invocou a Addolorata. O demo, enfadado ao ver escapar a súa presa, protestou, intentou amedrentar con ameazas, pero ao final marchou derrotado. Os pobres desviados, agradecidos á Nai das Dores, foron darlle as grazas e, arrepentido dos seus pecados, tamén quixo suspender un voto, expresado nunha foto no seu altar na igrexa de S. María La Nuova, en Perugia.

Lámina. - Acostuma a recitar sete Ave María todos os días, en honra das sete Dores da Nosa Señora, engadindo: Virxe das Dores, ora por min!

Gjaculatory. - Ai Deus, xa me ves. ¿Atreverame a ofendelo na túa presenza?