Devoción a Padre Pio e o seu pensamento do 5 de xuño

1. - Pai, que fas?
- Estou facendo o mes de San Xosé.

2. - Pai, ama o que teño medo.
- Non me gusta sufrir en si mesmo; Pregúntolle a Deus, anhelo os froitos que me dá: dálle gloria a Deus, me salva aos irmáns deste exilio, libera as almas do lume do purgatorio e que máis quero?
- Pai, que está sufrindo?
- Expiación.
- Que é para ti?
- O meu pan diario, a miña delicia!

3. Nesta terra todo o mundo ten a súa cruz; pero debemos asegurarse de que non somos o mal ladrón, senón o ladrón bo.

4. O Señor non me pode dar creneo Só teño que facer a vontade de Deus e, se me gusta del, o resto non conta.

5. Ora con calma!

6. Antes de nada, quero dicirlle que Xesús precisa dos que xemen con el por impiedade humana, e por iso te conduce polos camiños dolorosos cos que gardas a miña palabra na túa. Pero pode que a súa caridade sexa sempre bendicida, que sabe mesturar o doce co amargo e converter as penas transitorias da vida nunha eterna recompensa.

7. Así que non teñas medo en absoluto, pero considérate moi afortunado de ser feito digno e participante das penas do Home-Deus. Non é, polo tanto, o abandono, senón o amor e o gran amor que Deus está amosando. Este estado non é castigo, senón amor e amor moi fino. Por iso bendiga ao Señor e resístese a beber da cunca de Xetsemane.

8. Entendo ben, filla miña, que o teu calvario se fai máis e máis doloroso para ti. Pero pensa que no Calvario Xesús fixo a nosa redención e no Calvario debe facerse a salvación das almas redimidas.

9. Sei que sofres moito, pero non son as xoias do noivo?

10. O Señor ás veces faille sentir o peso da cruz. Este peso parécelle intolerable, pero o transportas porque o Señor no seu amor e misericordia estende a túa man e dáche forza.

11. Preferiría mil cruces, de feito cada cruz sería doce e leve para min, se non tivese esta proba, é dicir, sentirme sempre na incerteza de agradar ao Señor nas miñas operacións ... É doloroso vivir así ...
Dimitome, pero resignación, o meu fiat paréceme tan frío, vaido! ... ¡Que misterio! Xesús debe pensar só niso.

12. Xesús, María, José.

13. O corazón bo é sempre forte; padece, pero esconde as bágoas e consólase sacrificándose polo seu próximo e por Deus.

14. Quen comeza a amar debe estar preparado para sufrir.

15. Non teñas medo á adversidade porque poñen a alma ao pé da cruz e a cruz pona ás portas do ceo, onde atopará a quen é o triunfo da morte, quen a introducirá no eterno gaudi.

16. Despois da Gloria, rezamos a San Xosé.

17. Subamos xeneralmente o Calvario polo amor de quen se inmolou a si mesmo polo noso amor e somos pacientes, seguros de que imos voar ata Tabor.

18. Mantéñase fortemente e constantemente unido a Deus, consagrando todos os teus afectos, todos os teus problemas, todos vos mesmos, agardando pacientemente o regreso do fermoso sol, cando o noivo lle gustará visitarte coa proba da aridez, desolacións e persianas. de espírito.

19. Oremos a San Xosé!

20. Si, encántame a cruz, a única cruz; Quérote porque sempre a vexo detrás de Xesús.

21. Os verdadeiros servidores de Deus valoraron cada vez máis a adversidade, xa que máis en conformidade co camiño que percorreu a nosa cabeza, que traballou a nosa saúde mediante a cruz e os oprimidos.

22. O destino das almas escollidas é o sufrimento; É o sufrimento soportado nunha condición cristiá, a condición á que Deus, o autor de toda graza e de todos os agasallos que leva á saúde, decidiu darnos gloria.

23. Sempre ser amante da dor que, ademais de ser obra da sabedoría divina, nos revela, aínda mellor, a obra do seu amor.

24. Deixa que a natureza tamén se resente ante o sufrimento, xa que non hai nada máis natural que o pecado; a túa vontade, con axuda divina, sempre será superior e o amor divino nunca fallará no teu espírito, se non descoidas a oración.

25. Gustaríame voar para invitar a todas as criaturas a amar a Xesús, a amar a María.

26. Despois da gloria, San Xosé! Misa e Rosario!

27. A vida é un calvario; pero é mellor subir feliz. As cruces son as xoias do noivo e estou celosa delas. Os meus sufrimentos son agradables. Sofro só cando non sufro.

28. O sufrimento dos males físicos e morais é a oferta máis digna que podes facer para aquel que nos salvou polo sufrimento.

29. Disfruto inmensamente ao sentir que o Señor é sempre pródigo das súas caricias coa súa alma. Sei que estás sufrindo, pero non estás a padecer un signo seguro de que Deus te ama? Sei que sofres, pero non é este o sufrimento o distintivo de toda alma que elixiu un Deus e un Deus crucificado para a súa parte e herdanza? Sei que o teu espírito sempre está envolto na escuridade do xuízo, pero basta con ti, miña boa filla, saber que Xesús está contigo e en ti.

30. Coroa no peto e na man!

31. Di:

San Xosé,
Noivo de María,
Padre putativo de Xesús,
rezar por nós.