Devoción a Santa Escolástica: a oración que te achegará á luz

Quero dedicar esta devoción a Santa Escolástica de Norcia, relixiosa e santa da orde das monxas beneditinas. O seu amor pola igrexa e a súa devoción polo noso Deus levárona a ser recoñecida como santa pola igrexa católica.

Santa Escolástica,

lembra a árbore baixo cuxas ramas se refuxiou a túa vida. O claustro benedictino invoca non só como irmá, senón tamén como filla do seu augusto patriarca. Desde o alto do ceo contempla os restos da árbore, noutrora tan vigorosos e frutíferos, á sombra da cal descansaron as nacións de Occidente durante longos séculos. En todas as partes a machada destructora da maldade gozaba de golpear: ramas e raíces. En todas partes hai ruínas que abarcan toda Europa. Non obstante, sabemos que terá que revivir e que brotará novas ramas, porque o Señor quixo vincular o destino desta árbore milenaria co destino mesmo da Igrexa. Ora para que a primeira savia poida revivir nela, protexer as tenras xoias que produce con coidado materno; deféndeas das tormentas, bendicilas e fainas dignas da confianza que a Igrexa deposita nelas.

Santa Escolástica de Norcia, ti que gardas silencio e evitas calquera tipo de diálogo con descoñecidos no mosteiro, por favor, escoita a miña oración asfixiada, eu que te amo. Vostede que reside no reino celeste asegura que a miña alma sexa acollida e abrazada e o meu corazón iluminado pola súa venerada presenza.

Ti que vives en todos nós fieis, amósame o camiño correcto e une a miña humilde e pobre alma á dos meus irmáns que teñen a sorte de residir para a eternidade no reino celeste. Cada vez que rezo, estás aquí comigo, Santa Escolástica, escóitame e acólleme entre os bos e os fieis para que o meu corazón se sinta cheo de alegría. Amén