Devoción aos Santos: o pensamento de Padre Pio hoxe 11 de outubro

11. En canto ao teu espírito, manteña a calma e confíe cada vez máis a todo o teu ser a Xesús. Esforzarse en conformarse sempre e sempre coa vontade divina, tanto en cousas favorables como adversas, e non sexas solicitado para mañá.

12. Non teñas medo no teu espírito: son bromas, predileccións e probas do cónxuxe celeste, que quere asimilarlle a el. Xesús mira as disposicións e os bos desexos da túa alma, excelentes, e acepta e recompensa, e non a túa imposibilidade e incapacidade. Entón non te preocupes.

13. Non te canses de cousas que xeran solicitude, perturbacións e preocupacións. Só falta unha cousa: levantar o espírito e amar a Deus.

14. Preocúpache, miña boa filla, que busque o máis alto. Pero, en verdade, está dentro de ti e manténche estirado na cruz espida, respirando forza para soster o martirio insostible e querer amar amar. Así que o medo a velo perdido e repugnado sen darse conta é tan vano como está preto de ti. A ansiedade do futuro é igualmente vana, xa que o estado actual é unha crucifixión do amor.

15. Pobre desgraciado aquelas almas que se lanzan ao remuíño das preocupacións mundanas; canto máis aman o mundo, máis se pasan as súas paixóns, máis se encenden os seus desexos, máis incapaces se atopan nos seus plans; e aquí están as ansias, as impaciencias, os horribles golpes que lles rompen os corazóns, que non palpan coa caridade e o amor santo.
Oremos por estas almas miserables e miserables que Xesús perdoará e atraerá coa súa infinita misericordia a si mesmo.

16. Non tes que actuar violentamente se non queres asumir o risco de gañar cartos. Hai que poñer unha gran prudencia cristiá.

17. Lembrade, fillos, que son inimigo de desexos innecesarios, nada menos que dos desexos perigosos e do mal, porque aínda que o desexado sexa bo, non obstante o desexo sempre é defectuoso con respecto a nós, especialmente cando se mestura cunha preocupación desbordante, xa que Deus non esixe este ben, senón outro no que quere que practiquemos.

18. En canto aos ensaios espirituais, aos que está sometendo a bondade paterna do Pai celestial, rogo que sexas resignado e posiblemente tranquilo ante as garantías de quen ostenta o lugar de Deus, no que el te quere e desexa todo ben e no que nome fálalle.
Vostede sofre, é certo, pero resignado; padece, pero non teñas medo, porque Deus está contigo e non o ofendes, senón amádeo; vostede sofre, pero tamén cre que Xesús mesmo padece en ti e por ti e contigo. Xesús non te abandonou cando fuxiu del, e moito menos abandonarache agora e, máis tarde, que queiras amalo.
Deus pode rexeitar todo nunha criatura, porque todo ten sabor de corrupción, pero nunca pode rexeitar nela o desexo sincero de querer amalo. Entón, se non quere convencerte a si mesmo e estar seguro de compasión celestial por outras razóns, polo menos debe asegurarse diso e estar tranquilo e feliz.