Devoción aos Santos: o pensamento de Padre Pio hoxe 18 de novembro

9. A verdadeira humildade de corazón é a que se sente e vive e non se mostra. Sempre debemos humillarnos ante Deus, pero non con esa falsa humildade que leva ao desánimo, xerando desesperación e desesperación.
Debemos ter un concepto baixo de nós mesmos. Créanos inferiores a todos. Non poñas o teu beneficio antes que o dos demais.

10. Cando digas o Rosario, di: "San Xosé, ora por nós!"

11. Se temos que ter paciencia e soportar as miserias dos demais, máis temos que soportar.
Nas túas infidelidades diarias humillado, humillado, sempre humillado. Cando Xesús te ve humillado ao chan, estenderá a man e pensa en si mesmo para atraerte a si mesmo.

12. Oremos, rezemos, rezemos!

13. Que é a felicidade se non a posesión de todo tipo de ben, o que fai que o home estea completamente satisfeito? Pero hai alguén nesta terra que estea plenamente feliz? Por suposto que non. O home tería sido tal se fose fiel ao seu Deus, pero dado que o home está cheo de crimes, é dicir, cheo de pecados, nunca poderá ser plenamente feliz. Polo tanto a felicidade só se atopa no ceo: non hai perigo de perder a Deus, nin sufrimento, nin morte, senón vida eterna con Xesucristo.

14. A humildade e a caridade van da man. Un glorifica e o outro santifica.
A humildade e a pureza da moral son as ás que se levan a Deus e case se deifican.

15. Todos os días o Rosario!

16. Humilládevos sempre e amorosamente diante de Deus e dos homes, porque Deus fala aos que gardan o seu corazón verdadeiramente humilde ante el e enriquéceno cos seus dons.

17. Vexamos primeiro e logo miramos a nós mesmos. A distancia infinita entre o azul e o abismo xera humildade.

18. Se de pé de nós dependese, seguramente ao primeiro alento caeríamos nas mans dos nosos inimigos sans. Confiamos sempre na piedade divina e así experimentaremos cada vez máis o bo que é o Señor.

19. Máis ben, debes humillarte ante Deus en vez de estar desbordado se reserva os sufrimentos do seu Fillo para ti e quere que experimente a súa debilidade; Debes elevarlle a oración de resignación e esperanza, cando un cae debido á fraxilidade, e agradecerlle os moitos beneficios cos que che enriquece.

20. Pai, ti es tan bo!
- Non son bo, só Xesús é bo. Non sei como este hábito de San Francisco que levo non me fuxen! O último matón na terra é ouro coma min.

21. Que podo facer?
Todo vén de Deus: son rico nunha cousa, na miseria infinita.

22. Despois de cada misterio: San Xosé, ora por nós!

23. ¡Canta malicia hai en min!
- Mantense tamén nesta crenza, humillarse, pero non te angustias.

24. Teña coidado de non desanimarse nunca de verse rodeado de enfermidades espirituais. Se Deus che deixa caer nalgunha debilidade non é para abandonarse, senón só para establecer a humildade e facelo máis atento para o futuro.