Devoción aos Santos: o pensamento de Padre Pio hoxe 24 de agosto

18. Doce Corazón de María,
sexa a salvación da miña alma!

19. Despois da ascensión de Xesucristo ao ceo, María continuamente ardía co desexo máis animado de reunirse con el. Sen o seu fillo divino, semellaba no exilio máis duro.
Aqueles anos nos que tivo que dividirse del foron para ela o máis lento e doloroso martirio, martirio de amor que a consumía lentamente.

20. Xesús, que reinou no ceo coa humanidade máis santa que tomara das entrañas da Virxe, tamén quixo que a súa Nai non só coa súa alma, senón tamén ben co seu corpo para atopalo e compartir a súa gloria.
E isto foi ben e correcto. Aquel corpo que nin sequera era un escravo do diaño e do pecado nin un instante estivo en corrupción.

21. Intenta conformarte sempre e en todo coa vontade de Deus en cada evento, e non teñas medo. Esta conformidade é o camiño seguro para chegar ao ceo.

22. Pai, ensíname un atallo para chegar a Deus.
- O atallo é a Virxe.

23. Pai, ao dicir o Rosario, debo ter coidado coa Ave ou o misterio?
- Na Ave, saúda á Madonna no misterio que contempla.
Hai que prestar atención ao Ave, ao saúdo que dirixes á Virxe no misterio que contempla. En todos os misterios que estivo presente, a todos os que participou con amor e dor.

24. Lévao sempre contigo (a coroa do Rosario). Di polo menos cinco apostas cada día.

25. Levalo sempre no peto; en momentos de necesidade, agárrao na man e cando o mandes lavar o vestido, non esquezas eliminar a carteira, pero non esquezas a coroa.

26. A miña filla, sempre diga o Rosario. Con humildade, con amor, con calma.

27. A ciencia, o meu fillo, por moi grande que sexa, sempre é unha cousa pobre; é menos que nada en comparación co formidable misterio da divindade.
Outras formas que ten que gardar. Limpa o corazón de toda a paixón terrestre, huméntate no po e rezas! Así seguramente atoparás a Deus, que che dará serenidade e paz nesta vida e felicidade eterna nesa outra.

28. Viste un campo de trigo completamente maduro? Poderás observar que algunhas orellas son altas e luxosas; outros, con todo, están dobrados no chan. Intenta coller o alto, o máis vaido, verás que estes están baleiros; se, por outra banda, toma o máis baixo, o máis humilde, estes están cheos de feixón. Disto pódese deducir que a vaidade está baleira.

29. Oh Deus! faite sentir cada vez máis co meu pobre corazón e completa en min o traballo que comezaches. Escoito internamente unha voz que asiduamente me di: Santifica e santifica. Ben, querido, quéroo, pero non sei por onde comezar. Axúdeme tamén; Sei que Xesús te ama tanto, e ti o mereces. Fale con el por min, que poida que me dea a graza de ser un fillo menos digno de San Francisco, que poida ser un exemplo para os meus confrades para que o fervor continúe e medre cada vez máis en min para facerme un cappuccino perfecto.