Devoción aos Santos: o pensamento de Padre Pio hoxe 29 de outubro
19. Tampouco se debe confundir con saber se o permitiu ou non. O teu estudo e a túa vixilancia van dirixidos á rectitude de intencións que debes manter funcionando e sempre loitando valientemente e xenerosamente contra as malas artes do mal espírito.
20. Sempre en paz alegremente coa túa conciencia, reflectindo que está ao servizo dun Pai infinitamente bo, que por tenrura só descende á súa criatura, para elevalo e transformalo en el o seu creador.
E foxen da tristeza, porque entra nos corazóns que están unidos ás cousas do mundo.
21. Non nos debemos desanimar, porque se hai un esforzo continuado para mellorar na alma, ao final o Señor a recompensa facendo que todas as virtudes florezan nela de súpeto como nun xardín de flores.
22. O Rosario e a Eucaristía son dous agasallos marabillosos.
23. Savio eloxia á muller forte: "Os seus dedos, di, manexan o fuso" (Prv 31,19).
Con gusto, contarei algo por riba destas palabras. Os teus xeonllos son a acumulación dos teus desexos; xira, polo tanto, cada día un pouco, tira o fío de deseños por fío ata a execución e chegarás infaliblemente á cabeza; pero avisa de que non teñas présa, porque torcerás o fío con nós e enganarás o teu fuso. Camiña, polo tanto, sempre e, aínda que vai avanzar lentamente, farás unha viaxe estupenda.
24. A ansiedade é un dos maiores traidores que a verdadeira virtude e a devoción firme poden ter; pretende quentar o bo para operar, pero non o fai, só arrefriarse e fainos correr só para facernos tropezar; e por este motivo hai que ter coidado con elas en cada ocasión, particularmente na oración; e para facelo mellor, será bo recordar que as gracias e os gustos da oración non son augas da terra senón do ceo, e que, polo tanto, todos os nosos esforzos non son suficientes para facelos caer, aínda que é preciso arranxar con moita dilixencia si, pero sempre humilde e tranquilo: debes manter o corazón aberto ao ceo e agardar o orballo celeste máis alá.
25. Gardamos o que o mestre divino di ben tallado na nosa mente: na nosa paciencia posuiremos a nosa alma.
26. Non perdas a coraxe se tes que traballar duro e recoller pouco (...).
Se pensases canto custa a un alma a Xesús, non te queixarías.
27. O espírito de Deus é un espírito de paz, e incluso nas carencias máis graves fainos sentir unha dor pacífica, humilde, confiada e isto depende precisamente da súa misericordia.
O espírito do diaño, por outra banda, entusiasma, exaspera e fainos sentir, na mesma dor, case rabia contra nós mesmos, mentres que debemos usar a primeira caridade precisamente cara a nós mesmos.
Entón, se algúns pensamentos te axitan, pensa que esta axitación nunca vén de Deus, que che dá tranquilidade, sendo un espírito de paz, senón do diaño.
28. A loita que precede ao bo traballo que se pretende facer é como a antífona que precede ao salmo solemne a cantar.
29. O impulso de estar en paz eterna é bo, é santo; pero debemos moderala coa completa resignación ás vontades divinas: é mellor facer a vontade divina na terra que gozar do paraíso. "Sofrir e non morrer" era o lema de Santa Teresa. O purgatorio é doce cando se lamenta polo amor de Deus.