Devoción aos Santos: o pensamento de Padre Pio hoxe 7 de novembro

8. Sexa como pequenas abellas espirituais, que non transportan nada máis que mel e cera na súa colmea. Que a túa casa estea chea de dozura, paz, concordia, humildade e mágoa pola túa conversa.

9. Faga uso cristián do seu diñeiro e dos seus aforros, e despois desaparecerá tanta miseria e tantos corpos doloridos e tantos seres afectados atoparán alivio e confort.

10. Non só non vexo culpa de que ao regresar a Casacalenda devolvas visitas aos teus coñecidos, senón que me parece moi necesario. A piedade é útil para todo e adáptase a todo, segundo as circunstancias, menos do que chamas pecado. Sinto-se libre para devolver as visitas e tamén recibirá o premio de obediencia e a bendición do Señor.

11. Vexo que todas as estacións do ano atópanse nas túas almas; que ás veces sente o inverno de moitas esterilidades, distraccións, descoido e aburrimento; agora o orballo do mes de maio co cheiro das santas flores; Agora é o desexo de agradar ao noso noivo divino. Polo tanto, só queda o outono do que non ves moito froito; sen embargo, a miúdo é necesario que á hora de bater as fabas e presionar as uvas, haxa coleccións máis grandes que as que prometeron as colleitas e as vendimas. Gustaríalle que todo fose en primavera e verán; pero non, amadas fillas, esta vicisitude debe ser tan interna como externa.
No ceo todo será de primavera como para beleza, todo o outono como para goce, todo no verán como por amor. Non haberá inverno; pero aquí o inverno é necesario para o exercicio da abnegación e das mil pequenas pero fermosas virtudes que se exercen no tempo da esterilidade.

12. Pídovos, queridos fillos, polo amor de Deus, non temades a Deus porque non quere ferir a ninguén; encántalle moito porque quere facelo moi ben. Simplemente camiña con confianza nas túas resolucións e rexeita as reflexións de espírito que fai sobre os teus males como tentacións crueis.

13. Sexa, amadas fillas, todas renunciaron en mans do noso Señor, dándolle o resto dos teus anos e sempre rogádeo que as empregue para usalas na sorte da vida que máis lle gustará. Non te preocupes o teu corazón con vano promesas de tranquilidade, gusto e méritos; pero presenta ao teu noivo divino os teus corazóns baleiros de todos os demais afectos, pero non do seu amor casto, e rogádeo para que o encha pura e simplemente cos movementos, desexos e vontades propias do seu (amor) para que o teu corazón, como nai de perla, concibe só co orballo do ceo e non coa auga do mundo; e verás que Deus te axudará e que farás moito, tanto na elección como na realización.

14. O Señor bendiga e fai menos pesado o xugo da familia. Sempre sexa bo. Lembre que o matrimonio trae deberes difíciles que só a graza divina pode facilitar. Sempre mereces esta graza e o Señor manterao ata a terceira e cuarta xeración.

15. Sexa unha familia cunha convicción profunda, sorrindo no sacrificio e na inmolación constante de todo o teu.

16. Nada máis nauseante que unha muller, especialmente se é unha noiva, lixeira, frívola e altiva.
A noiva cristiá debe ser unha muller de lástima firme cara a Deus, un anxo de paz na familia, digno e agradable cara aos demais.