Devoción ao Sagrado Corazón en xuño: día 10
10 xuño
O noso Pai, que estás no ceo, pode ser santificado o teu nome, vir o teu reino, a súa vontade farase, do mesmo xeito que no ceo na terra. Dános hoxe o noso pan diario, perdoa as nosas débedas como perdoamos aos nosos debedores e non nos levamos á tentación, senón libérannos do mal. Amén.
Invocación. - Corazón de Xesús, vítima de pecadores, ten piedade de nós!
Intención. - Ora por aqueles que esperan grazas do Sagrado Corazón.
OS CINCO VENRES DO CORAZÓN SACADO
María Santissima é honrada polos fieis, non só coa práctica dos primeiros cinco sábados do mes, senón tamén cos quince sábados consecutivos, que teñen lugar dúas veces ao ano, pechando a primeira quenda o XNUMX de maio, festa de San Miguel. Archangel, e a segunda rolda o XNUMX de outubro, festa da Nosa Señora do Rosario.
A piedade dos fieis fixo posible render unha homenaxe similar ao Sagrado Corazón de Xesús, honrándoo, non só cos nove primeiros venres, senón tamén cos quince venres consecutivos.
Esta práctica non quita nada da revelación da Gran Promesa, sendo só unha intensificación da reparación, dado o aumento da iniquidade no mundo. Ao autor destas páxinas preocupáballe que a devoción dos quince venres se estendese por todas partes. En poucos anos a práctica piadosa penetrou en todo o mundo, foi ben acollida polos devotos do Sagrado Corazón, produciu e segue producindo froito fructífero nas almas. O manual, que agora circula en sete idiomas e que leva a bendición do papa Xoán XXIII, pode servir de guía para as almas dispostas.
Preséntase o propósito e o xeito de facer isto.
O principal final dos Quince venres é a reparación ao Sagrado Corazón, tendo en conta que cada venres unha categoría particular de pecados dá reparación: ou os sacrilexios, ou as blasfemias, ou os escándalos, etc.
O final secundario é obter grazas. O Corazón de Xesús, reparado e consolado por estas comuñóns reparadoras, resulta moi grande ao dar gracias e favores excepcionais. A rápida e densa difusión dos Quince venres non se podería explicar se os fieis non constataran a xenerosidade de Xesús en agradecer.
Aquí están as regras:
Todo o mundo, en privado, pode facer a devota práctica en calquera época do ano.
Hai dúas quendas solemnes: a primeira comeza a mediados de marzo e remata o último venres de xuño; así complétanse quince semanas.
A segunda rolda comeza a mediados de setembro e remata o último venres de decembro.
En casos moi urxentes pódense facer quince comunións seguidas, é dicir, a práctica piadosa realízase en dúas semanas.
Ao esperar gracias moi importantes, recoméndase que varias persoas fagan os Quince venres xuntos.
Aqueles que por impedimento ou esquecemento non puidesen comunicarse ningún venres, poderían compensar calquera día antes de que chegue o venres seguinte.
Cando un venres coincide co primeiro venres do mes, a comuñón satisfai ambas prácticas.
Non é necesario confesar cada vez que nos comunicamos; hai que estar na graza de Deus.
Os quince venres tamén se poden celebrar para sufragar aos mortos, xa que Xesús, consolado por moitas comunións reparadoras, consolará as almas do Purgatorio a cambio. Curación instantánea
Quen escribe este Mes do Sagrado Corazón é consciente de moitas grazas, incluso moi importantes, obtidas coa práctica dos Quince venres, grazas que atinxen á alma e ao corpo.
Aquí tes un exemplo.
Na miña casa, en Catania-Barriera, visitáronme dous cónxuxes, bastante avanzados nos anos. A muller díxome: Pai, o meu marido está enfermo; leva catro anos unha úlcera de estómago; non pode tomar comida facilmente, porque a dor intensifica; é labrego e non pode ir traballar, porque ao dobrarse sofre demasiado. Que nos axudes, como sacerdote, a obter a curación de Deus. - Volvín cara ao home: ¿vas á igrexa? - En realidade non; de feito impido que a miña muller vaia alí. - ¿Di algunha blasfemia? - Cada momento; é a miña lingua. - Hai tempo que non te comunicas? - Dende que casei; decenas de anos. - Pero, como espera que Deus lle dea a graza de curar, se non cambia a súa vida? ... - Prometo! Necesito moito a miña saúde, porque a familia está en tristes condicións.
- E despois promete recibir a Santa Comuñón o venres durante quince semanas, en reparación dos pecados. Se quere confesar agora, pode facelo.
- Prefiro confesar ao meu país. - Libre de facelo. - Despois diso, oramos xuntos ao Sagrado Corazón. O bo Xesús, feliz co regreso desa ovella ao curro, fixo o milagre.
O pobre díxolle á súa muller: ¿Sabes que xa non sinto a dor? ¿Podería ser a miña impresión? - Cando chegou a casa, intentou comer e non sentiu molestias; foi así nos días seguintes. Retomou o hábito de consumir alimentos que non eran fáciles de dixerir e non sentiu nin dor nin dificultade. Comezou o traballo de azada, sen sentir a vella dor. Para tranquilizarse, despois duns meses sufriu unha visita a un especialista en Catania e este, entregándolle a película de raios X, díxolle: A úlcera gástrica desapareceu; nin sequera quedou o rastro! -
O traballador de milagres foi comunicado todos os venres en honra do Sagrado Corazón e nunca se cansou de contar o seu caso aos seus amigos, concluíndo: Non cría que estas cousas puidesen suceder; aínda así, son testemuña! -
Láminas. A algunha alma necesitada falar da devoción ao Corazón de Xesús, para atraela a Deus.
Ejaculación. Meu Xesús, misericordia!