Devoción ao Sagrado Corazón todos os días: oración do 14 de xaneiro

¡O máis doce Corazón de Xesús, o máis santo, o máis tenro, o máis amable e bo de todos os corazóns! O corazón vítima de amor, pracer eterno do empíreo, confort da desgraciada mortal e última esperanza dos fillos exiliados de Eva: escoita, benevolentemente, as nosas suplicaciones e os nosos lamentos e clamor chegan a ti. No seu amor amoroso, tenro e cariñoso, reunímonos na necesidade actual, mentres o neno se reúne confiado nos brazos da súa querida nai, persuadido de que debemos crer en Ti tanto como precisemos no presente; porque o teu amor e a túa tenrura cara a nós superan incomparablemente aos que tiveron e terán todas as nais xuntadas cara aos seus fillos.

Lembra, corazón de todos, o máis fiel e xeneroso, das magníficas e consoladoras promesas que fixeches a Santa Margherita Maria Alacoque, para conceder, cunha man grande e xenerosa, unha axuda e favores especiais a quen se dirixe a ti, un verdadeiro tesouro de agradecemento e misericordia. As túas palabras, Señor, deben cumprirse: o ceo ea Terra moveranse en lugar de que as túas promesas deixen de cumprirse. Por esta razón, coa confianza que pode inspirar a un pai ao seu fillo amado, prostrámonos diante de ti e cos ollos fixados en ti, oh amante e corazón compasivo, pedímosche humildemente que accedes propiciamente á oración que estes nenos che ofrecen. da doce Nai.

Preséntate, o máis amable Redentor, ao teu Pai Eterno as feridas e as llagas que recibiches no teu corpo máis sagrado, especialmente o do lado, e os nosos motivos serán escoitados, cumpridos os nosos desexos. Se o desexas, só tes que dicir unha palabra, Corazón Todopoderoso, e inmediatamente experimentaremos os efectos da túa virtude infinita, porque o Ceo, a terra e os abismos están sometidos e obedecidos ao teu mandamento e vontade. Que os nosos pecados e os insultos cos que os ofendamos non sirvan de obstáculo para que deixes de ter compasión dos que se agreden contra ti; pola contra, esquecendo a nosa ingratitude e perfidez, espallar abondosamente sobre as nosas almas os tesouros inesgotables de graza e misericordia que se pechan no teu corazón, de xeito que, despois de servirte fielmente nesta vida, poidamos entrar nas casas eternas da gloria, para cantar, incesantemente, as túas misericordias, corazón amante, digno da máxima honra e gloria, durante todos os séculos. Amén.