Devoción ao nome santo de María: fala de San Bernardo, orixes, oración
FALA DE SANTO BERNARDO
“Quen sexa que no fluxo e refluxo do século teña a impresión de camiñar menos por terra que no medio da tormenta remolina, non apartes os ollos da espléndida estrela, se non queres ser engulido polo furacán. Se esperta a tormenta das tentacións, se se levantan as rochas das tribulacións, mire á estrela e invoque a María.
Se estás a mercé das ondas de orgullo ou ambición, calumnias ou celos, mira a estrela e invoca a María. Se a rabia, a avaricia, as atraccións da carne sacuden a nave da alma, xira os ollos cara a María.
Se te preocupa a enormidade do crime, avergoñado de ti mesmo, tremendo ao achegarse ao xuízo terrible, sentes o remuíño da tristeza ou o abismo da desesperación abríndose baixo os teus pasos, pensa en María. En perigos, en angustias, en dúbidas, pensa en María, invoca a María.
Que María estea sempre nos teus beizos, estea sempre no teu corazón e intente imitala para asegurar a súa axuda. Seguíndoa non te desviarás, suplicándoa non desesperarás, pensando nela non te poderás perder. Apoiado por ela non caerás, protexido por ela non terás medo, guiado por ela non te sentirás canso: quen sexa axudado por ela alcanza a meta con seguridade. Vive en ti o ben establecido nesta palabra: "o nome da Virxe era María".
O SANTO NOME DE MARÍA
A Igrexa consagra un día (12 de setembro) a honrar o santo Nome de María para ensinarnos a través da Liturxia e o ensino dos santos, todo o que este nome contén para nós de riquezas espirituais, porque, como o de Xesús, o temos en beizos e corazón.
Ao nome de María déronse máis de sesenta e sete interpretacións diferentes segundo se considerase de orixe exipcia, siríaca, hebrea ou un nome simple ou composto. Lembremos os catro principais. “O nome de María, di San Alberto Magno, ten catro acepcións: iluminador, estrela do mar, mar amargo, dama ou amante.
Iluminador.
É a Virxe Inmaculada á que a sombra do pecado nunca escureceu; é a muller vestida co sol; é "A cuxa gloriosa vida ilustrou todas as Igrexas" (Liturxia); é finalmente ela a que deu ao mundo a verdadeira luz, a luz da vida.
Estrela do mar.
A liturxia saúdaa deste xeito no himno, tan poético e popular, Ave maris stella e de novo na Antífona de Advento e Nadal: Alma Redemptoris Mater. Sabemos que a estrela do mar é a Estrela Polar, que é a estrela máis brillante, máis alta e última das que forman a Osa Menor, moi preto do polo ata que semella inmóbil e por este feito é moi útil para orientarse e axudar o navegante para dirixirse cando non ten compás.
Así, María, entre as criaturas, é a máis alta en dignidade, a máis fermosa, a máis próxima a Deus, invariable no seu amor e na súa pureza, é para nós un exemplo de todas as virtudes, ilumina a nosa vida e ensínanos o xeito de saír das tebras e chegar a Deus, que é a verdadeira luz.
Mar amargo.
María é tan no sentido de que, na súa bondade materna, amarga os praceres da terra que intentan enganarnos e facernos esquecer o verdadeiro e único ben; aínda é no sentido de que durante a Paixón do Fillo o seu corazón foi atravesado pola espada da dor. É mar, porque, do mesmo xeito que o mar é inesgotable, a bondade e a xenerosidade de María para todos os seus fillos son inesgotables. As pingas de auga do mar non se poden contar agás polo coñecemento infinito de Deus e dificilmente podemos sospeitar da inmensa suma de grazas que Deus puxo na bendita alma de María, desde o momento da Inmaculada Concepción ata a gloriosa Asunción ao ceo. .
Dama ou amante.
María é verdadeiramente, segundo o título que se lle puxo en Francia, Nosa Señora. Señora, queres dicir Raíña, Soberana. A raíña é realmente María, porque a máis sagrada de todas as criaturas, a súa nai, que é rei por título de Creación, Encarnación e Redención; porque, asociada ao Redentor en todos os seus misterios, está gloriosamente unida a el no ceo en corpo e alma e, eternamente bendita, intercede continuamente por nós, aplicando ás nosas almas os méritos que adquiriu diante del e as grazas coas que está feita. mediador e dispensador.
ORACIÓN EN REPARACIÓN DAS ESTRATEGIAS AO SANTO NOME DE MARIA
1. O adorable Trinidade, polo amor co que elixiches e pracerás eternamente co Santísimo Nome de María, polo poder que lle deches, polas gracias que reservabas para os seus devotos, faino tamén unha fonte de graza para min e felicidade.
Ave Maria ...
Bendito sexa sempre, o Santo Nome de María. Eloxiado, honrado e invocado sexa sempre, o encantador e poderoso Nome de María. O Santo, doce e poderoso Nome de María, que sempre te invoque durante a vida e na agonía.
2. Xesús querido, polo amor co que pronunciaches o nome da túa querida nai e polo consolo que procuraches por ela chamándoa polo seu nome, recomenda a este pobre home e ao seu servo aos seus coidados especiais.
Ave Maria ...
Sempre bendito ...
3. oh santos anxos, pola ledicia que a revelación do nome da túa raíña te trouxo, polos eloxios cos que o celebrades, tamén me revelan toda a beleza, o poder e a dozura e déixame invocalo en todos os meus necesidade e especialmente no punto da morte.
Ave Maria ...
Sempre bendito ...
4. Oh querida Sant'Anna, boa nai de miña nai, pola ledicia que sentiches en pronunciar o nome da túa pequena María con respecto ou de falar co teu bo Joachim tantas veces, deixe que o doce nome de María tamén está continuamente nos meus beizos.
Ave Maria ...
Sempre bendito ...
5. E ti, oh docísima María, polo favor que Deus che fixo ao darche o nome mesmo, como a súa amada Filla; polo amor que sempre lle mostraches outorgando grandes grazas aos seus devotos, concédeme tamén para respectar, amar e invocar este nome tan doce.
Que sexa o meu alento, o meu descanso, a miña comida, a miña defensa, o meu refuxio, o meu escudo, a miña canción, a miña música, a miña oración, o meu berro, o meu todo, con a de Xesús, para que despois de ter sido paz do meu corazón e dozura dos meus beizos durante a miña vida, sexa a miña ledicia no Ceo. Amén.
Ave Maria ...
Sempre bendito ...