Devoción á Nosa Señora: consagración a Xesucristo por mans de María

¡Oh Sabiduría eterna e encarnada! Ó amable e adorable Xesús, home verdadeiro, Fillo unigénito do Eterno Pai e da sempre Virxe María!

adorote profundamente no ventre e no esplendor do teu Pai, na eternidade, e no ventre virxinal de María, a túa digna Nai, no tempo da túa encarnación.

Agradézoche que te aniquilaras, tomando a forma de escravo, para librarme da cruel escravitude do demo; Loovo e glorificovos por querer sometervos a María, a vosa Nai santa, en todo, para facerme, por medio dela, a vosa escrava fiel.

Ingrato e infiel como son, non cumprín os votos e promesas que tan solemnemente che fixen no meu bautismo: non cumprín as miñas obrigas, non merezco que me chamen o teu fillo nin o teu servo e, xa que hai nada en min, que non merece os teus reproches e a túa rabia, xa non me atrevo a achegarme de min mesmo á túa santa e augusta Maxestade.

Por iso recorro á intercesión e á misericordia da túa Santísima Nai, a quen me deches como mediadora contigo, e por ela espero obter de ti a contrición e o perdón dos meus pecados, a compra e a conservación da Sabedoría.

Saúdote, pois, María Inmaculada, tabernáculo vivo da divindade, no que a Sabiduría eterna escondida quere ser honrada polos anxos e polos homes.

Saúdote, Raíña do ceo e da terra, a cuxo mandamento todo está sometido, todo o que está por debaixo de Deus; Saúdote, oh seguro Refuxio dos pecadores, cuxa misericordia non lle falta a ninguén: concede os meus desexos de Sabedoría divina, e por iso recibes os votos e as ofrendas que che presenta a miña pequenez.

Eu, NN, pecador infiel, renovo e confirmo hoxe, nas túas mans, os votos do meu bautismo: renego para sempre a Satanás, ás súas vaidades e ás súas obras, e entregome enteiramente a Xesucristo, Sabedoría encarnada, para levar a miña cruz. detrás del todos os días da miña vida, e para que lle sexa máis fiel do que foi ata hoxe.

Escóllote hoxe, en presenza de toda a corte celeste, como Nai e Señora. Abandonote e consagro a ti, como escravo, o meu corpo e alma, os meus bens interiores e exteriores, e o propio valor das miñas boas accións pasadas, presentes e futuras, deixándote pleno e pleno dereito a dispor de min e de todos. que me pertence, sen excepción, segundo o teu ben pracer, para maior gloria de Deus, no tempo e na eternidade.

Recibe, benignísima Virxe, esta pequena ofrenda da miña escravitude, en honra e en unión coa submisión que a Sabedoría Eterna quixo ter á túa maternidade: en homenaxe ao poder que ambos tes sobre este pequeno e miserable pecador, e en acción de grazas. [dos privilexios] dos que vos favoreceu a Santísima Trindade.

Declaro que agora desexo, como o teu verdadeiro servo, buscar a túa honra e obedecerte en todo.

Ó nai marabillosa! Preséntame ao teu querido Fillo como un servo eterno, para que, redimindome por ti, me reciba por ti.

¡Oh Nai de Misericordia! Concédeme a graza de obter a verdadeira Sabedoría de Deus e de incluír, polo tanto, no número dos que queres, instruír, guiar, nutrir e protexer como os teus fillos e os teus servos.

Ó fiel Virxe, faime en todo un discípulo tan perfecto, imitador e escravo da Sabedoría encarnada, Xesucristo o teu Fillo, para chegar, coa túa intercesión, seguindo o teu exemplo, á plenitude da súa idade na terra e da súa gloria na terra. os ceos. Que así sexa.