Devoción á Nosa Señora de Lourdes: oración do 22 de xuño de 2019
22. Bernadette no hospicio Lourdes
Nosa Señora de Lourdes, roga por nós.
A principios de 1860 a vida de Bernadette era sempre a mesma: traballo, estudo, fogar, visitantes. Un profesor particular tamén a axuda a estudar. Na casa desempeña o seu papel de primoxénita contribuíndo á educación dos irmáns, guiando as oracións da mañá e da noite e logo non deixa de recibir peregrinos, cada vez máis numerosos.
Ensaios, halagos, opresión, celo indiscreto! Por suposto, non podemos seguir así! E logo, a petición do párroco, Bernadette é benvida como alumna e enferma necesitada, no hospicio de Lourdes dirixido polas Irmás de Nevers. Aquí, encomendada ás monxas, ninguén pode atopala agás co permiso do párroco e do Superior.
Os pais de Bernadette e a propia Bernadette estaban en contra da separación, pero aceptan cando lles aseguran que se poderán ver sen permiso cando queiran. Bernadette, acompañada dunha monxa, poderá ir á súa casa cando queira. Todo está feito polo seu ben, pero Bernadette sofre moito e entende que o seu Calvario comeza a ser aínda máis pronunciado. Por outra banda, pode estudar máis regularmente, pero aos dezasete anos aínda non pode escribir nin unha pequena tarxeta de aniversario sen cometer moitos erros. Só en maio de 1861 poderá escribir por primeira vez a historia das aparicións, sempre combinando o francés con moitas expresións dialectais.
Faise boa cosendo e bordando, xoga, ri, bromea con todos, pero os ataques de asma non a deixan. Unha noite chámanlles aos pais porque se pensa que non o superará. Tamén recibe a Unción dos enfermos. Pero, de súpeto, recupérase e testemuña ante o bispo de Tarbes as marabillas que presenciou. Así, o 18 de xaneiro de 1862, o bispo asina unha carta pastoral na que afirma que "A Inmaculada María, Nai de Deus, apareceu realmente a Bernadette".
Mentres, continúa a afluencia de visitantes, aínda que máis regulada. Bernadette confesa que ás veces está cansa de repetir unha e outra vez as mesmas cousas e que lle gustaría desaparecer. Tamén se reúne co escultor Fabish que prepara a estatua da Inmaculada Concepción para ser colocada en Massabielle. Ela dálle toda a información necesaria, pero el tena en conta só en parte e así, daquela estatua que aínda hoxe está na cova, Bernadette di firmemente: "Non, non é ela!".
Por obediencia responde ás cartas dos peregrinos, por obediencia recibe a quen quere recibir, por obediencia non vai á inauguración da estatua, por obediencia déixalles facer o que queiran con ela. Mentres tanto, despois de moitas oracións e reflexións, acolle con alegría a noticia de que a súa petición de entrar nas Irmás de Nevers foi aceptada. Está convencida de que non vale para nada e que só a aceptan por pena. Sen dote, dada a súa pobreza, a súa entrada no Instituto considérao un xesto de caridade. Outro destacamento, esta vez definitivo. Bernadette séntese con forza, pero unha vez máis di que si.
- Compromiso: pidámoslle a María a graza de saber dicir si ao que o Señor nos pide, ao que nos pide tamén a través dos demais e vivir intimamente a alegría do si incluso cando nos custa.
- Santa Bernardetta, ora por nós.