Devoción á Nosa Señora de Medjugorje: o seu consello hoxe 30 de outubro

Mensaxe do 25 de xaneiro de 1997
Queridos nenos, invítovos a reflexionar sobre o teu futuro. Estás creando un mundo novo sen Deus, só coa túa forza e por iso non estás feliz e non tes ledicia no teu corazón. Este é o meu tempo polo tanto, nenos, convídovos de novo a rezar. Cando atopes a unidade con Deus, sentirás fame pola palabra de Deus, e o teu corazón, fillos, se desbordará de ledicia. Serás testemuña onde queira que sexa o amor de Deus. Te bendiga e repito que estou contigo para axudarche. Grazas por responder á miña chamada.
Algunhas pasaxes da Biblia que nos poden axudar a comprender esta mensaxe.
Isaías 55,12-13
Así que sairás de ledicia, deixaredes en paz. As montañas e os outeiros que ten por diante irán elexindo gritos de ledicia e todas as árbores dos campos baterán as mans. En lugar de espiñas crecerán os cipreses, en lugar das ortigas crecerán o mirto; isto será para a gloria do Señor, un signo eterno que non desaparecerá.
Sabedoría 13,10-19
Desgraciados son aqueles cuxas esperanzas están en cousas mortas e que chamaron aos deuses as obras das mans humanas, o ouro e a prata traballadas con arte, e as imaxes de animais, ou unha pedra inútil, a obra dunha man antiga. En definitiva, se un carpinteiro especializado, aserrando unha árbore manexable, rapea coidadosamente toda a casca e, traballando con habilidade adecuada, forma unha ferramenta para os usos da vida; logo recolle as sobras do seu traballo, consúmaas para preparar comida e está satisfeito. Mentres avanza aínda, bo para nada, madeira distorsionada e chea de nós, tómaa e cóbea para ocupar o seu tempo libre; sen compromiso, por pracer, dálle unha forma, faino semellante a unha imaxe humana ou á dun animal covarde. O pinta con minium, colorea a súa superficie vermella e cobre todas as manchas con pintura; logo, preparando unha casa digna, colócaa na parede, fixándoa cunha uña. Coida que non caia, sabendo ben que é incapaz de axudarse; de feito, só é unha imaxe e precisa axuda. Non obstante, cando reza polas súas posesións, pola súa voda e polos seus fillos, non se avergoña de falar con ese obxecto inanimado; pola súa saúde invoca a un ser débil, pola súa vida reza por unha persoa morta: pola axuda que suplica a un ser inepto, na súa viaxe o que nin sequera pode andar; para facer compras, traballo e éxito empresarial, pide habilidade a quen sexa o máis incapaz das mans.