Devoción á Nosa Señora: un exorcista fala do poder de María na liberación

A intercesión de María en tres impresionantes casos de liberación do Diaño, testemuña o Reitor do Santuario da "Madonna della Stella" en Gussago, na zona de Brescia.

Entre os meus queridos amigos falecidos, lembro con gratitude a don Faustino Negrini, primeiro párroco e despois reitor e exorcista no Santuario “Madonna della Stella” de Gussago (Brescia), onde morreu cheo de anos e méritos. Relato algúns episodios que contou.

“Viva a Nosa Señora! Estou libre!": Este é o berro de alegría de FS, de 24 anos, cando se decatou de que xa non era presa do Demo, o 19 de xullo de 1967.

Desde a primeira infancia fora posuído por Satanás, seguindo unha maldición que se lle fixera. Durante as 'bendicións' [do Exorcismo] proferiu berros, blasfemias, insultos; ladraba coma un can e rodou polo chan. Pero os Exorcismos non tiveron efecto. Moitos rezaban por ela, pero houbo a influencia negativa do seu pai, que era un ávido blasfemo. Finalmente un cura convenceu ao proxenitor para que xurase que nunca máis blasfemaría: esta decisión, mantida fielmente, foi decisiva.

Velaquí o diálogo entre o Cura que cuestionou ao Demo e este, durante o penúltimo Exorcismo:

- “Espíritu inmundo, como te chamas?
- Son Satanás. Este é meu e non o deixarei nin despois de morrer.
- Cando marchas?
- Pronto. Estou obrigado pola Señora.
- Cando te vas exactamente?
- O día 19 de xullo, ás 12.30 horas, na igrexa, diante da “bella señora”.
- Que sinal darás?
- Deixareina morta durante un cuarto de hora...”.

O 19 de xullo de 1967 a moza foi levada á igrexa. Durante o Exorcismo non paraba de ladrar coma un can tolo e arrastrábase a catro patas polo chan. Só nove persoas podían asistir ao rito cando as portas do Santuario estaban pechadas.

Despois do cántico das Ladaíñas, repartíuse a Comuñón aos presentes. F. tamén levou o Host con moita dificultade. Entón comezou a rodar polo chan, ata que se detivo coma morta. Eran as 12.15. Despois dun cuarto de hora, ergueuse de un salto e dixo: “Sinto o feitizo subir pola miña gorxa. Axuda! Axuda!...". Votou unha especie de rato, con todo o pelo compactado, dous cornos e un rabo.

“Viva a Nosa Señora! Estou libre!" Berrou a moza de alegría. Os presentes choraban de emoción. Todas aquelas doenzas impresionantes que padecía a moza desapareceran definitivamente: A Nosa Señora vencera de novo a Satanás.

Outros casos de "liberación"
Porén, as liberacións non sempre se producían no Santuario, senón tamén na casa ou nalgún outro lugar.

Unha moza de Soresina (Cremona), certo MB, levaba 13 anos en propiedade. Probáronse todos os tratamentos médicos en balde, pensando que era algunha enfermidade; porque o mal era doutra natureza.

Indo con fe ao Santuario da "Madonna della Stella", rezou moito tempo. Cando foi bendicida, berrou e retorceuse no chan. Naquel momento non pasou nada fóra do normal. De volta á casa, mentres rezaba á Nosa Señora, de súpeto sentiuse completamente liberada.

Unha muller de avanzada idade foi liberada en Lourdes. Moitas veces se fixeron oracións de liberación por ela no Santuario da "Madonna della Stella". Cando comezaron, ela volveuse angustiada, irrecoñecible, enfadada, levantando os puños contra unha imaxe da Santísima María. Era difícil inscribirla nunha peregrinación a Lourdes, porque o Regulamento excluía "os histéricos, os obsesionados, os enfermos furiosos", que podían molestar a outros enfermos. Un médico compracente fíxoa rexistrar, afirmando que só era propensa a padecer enfermidades xerais.

Ao chegar á Gruta, a posuída ansiaba e intentou escapar. Estaba aínda máis furiosa cando a quixeron arrastrar ás 'piscinas'. Pero un día as enfermeiras conseguiron somerxera á forza nunha das bañeiras. Foi con moito esforzo, tanto que o posuído -agarrou unha enfermeira- arrastrouna con ela baixo a auga. Pero cando saíron da auga, a posuída estaba completamente liberada e feliz.

Como se pode ver, nos tres casos foi decisiva a intercesión da Virxe.