Misericordia Divina: consagración a Xesús de Santa Faustina

En que consiste o culto á imaxe da Divina Misericordia?

A imaxe ocupa unha posición clave en toda devoción á Divina Misericordia, xa que constitúe unha síntese visible dos elementos esenciais desta devoción: recorda a esencia do culto, a confianza infinita no bo Deus e o deber da misericordia caridade cara aos próximos. . O acto na parte inferior da imaxe fala claramente de confianza: "Xesús, confío en ti". A imaxe que representa a misericordia de Deus debe ser pola clara vontade de Xesús un sinal que nos lembre o esencial deber cristián, é dicir, a caridade activa cara ao próximo. "Debe lembrar as esixencias da miña misericordia, xa que ata a fe máis forte é inútil sen obras" (Q. II, p. 278). A veneración do cadro consiste, polo tanto, na unión dunha oración confiada coa práctica de actos de misericordia.

As promesas ligadas á veneración da imaxe.

Xesús definiu moi claramente tres promesas:

- "A alma que venerará esta imaxe non perecerá" (P. I, p. 18): é dicir, prometeu a salvación eterna.

- "Eu tamén prometo nesta terra (...) a vitoria sobre os inimigos" (Q. I, p. 18): son os inimigos da salvación e o logro dun gran progreso no camiño da perfección cristiá.

- "Eu mesma defendereina como a miña propia gloria" á hora da morte (P. I, p. 26): é dicir, ela prometeu a graza dunha morte feliz.

A xenerosidade de Xesús non se limita a estas tres grazas particulares. Dende que dixo: "Ofrezo aos homes a embarcación coa que deben vir para sacar grazas da fonte de misericordia" (Q. I, p. 141), non puxo ningún límite nin no campo nin no tamaño destes grazas e beneficios terreais, que se poden esperar, venerando cunha confianza inquebrantable a imaxe da Divina Misericordia.

Consagración a Xesús
Deus eterno, a propia bondade, cuxa misericordia non pode ser comprendida por ningunha mente humana ou anxélica, axúdame a levar a cabo a túa santa vontade, xa que ti mesmo me fai saber. Non desexo outra cousa que cumprir a vontade de Deus: Vela, Señor, tes a miña alma e o meu corpo, a mente e a miña vontade, o corazón e todo o meu amor. Arranxame segundo os teus eternos deseños. O Xesús, luz eterna, ilumina o meu intelecto e inflame o meu corazón. Quédate comigo como me prometiches, porque sen ti non son nada. Xa sabes, meu Xesús, o débil que son, certamente non preciso dicirlle, porque ti mesmo sabes moi ben o miserable que son. Toda a miña forza reside en ti. Amén. S. Faustina