Devoción ás almas do Purgatorio que se fan todos os días

Para esta devoción piadosa podemos empregar unha coroa común de cinco postes ou decenas,

cubríndoo todo dúas veces, para formar os cen Requiem.

Comeza recitando un Pater noster,

e despois un dez de Requiem nas dez pequenas contas da coroa,

finalmente da que se dirá a seguinte exaculación sobre gran groso:

Meu Xesús, misericordia das almas no purgatorio,

e sobre todo da Alma de NN e da Alma máis abandonada.

Despois das dez decenas (ou cen) de réquiem, o De profundis dise:

Desde as profundidades choro a ti, Señor,
¡Señor escoita a miña voz!
Deixa que as orellas estean atentas
á voz da miña oración.

Se consideras pecados, Señor,
Señor, quen pode subsistir?
Pero contigo está o perdón,
e teremos o teu medo.

Espero no Señor,
a miña alma espera na súa palabra,
a miña alma agarda ao Señor
máis que centinelas da madrugada.

Israel agarda ao Señor,
porque a misericordia está co Señor
e gran redención con el.

O Señor redimirá a Israel
de todos os seus pecados.