Devoción ao escapulario: condicións, promesas, indulxencias

O ESCAPULAR E A MENSAXE DE FATIMA

En 1917, en Fátima, ao rematar as aparicións, durante as cales Nosa Señora proclamou a verdade da súa soberanía e profetizou o triunfo do seu Inmaculado Corazón, apareceu vestida co hábito da súa devoción máis antiga, a de Carmel. E, deste xeito, mostrou como síntese entre o máis remoto historicamente (Monte Carmelo), o máis recente (devoción ao Inmaculado Corazón de María) e o futuro glorioso, que é o triunfo e o reinado deste mesmo Corazón.

O escapulario é un sinal inequívoco de que o celoso católico ao cumprir as peticións da Nai de Deus atopará nesta devoción unha abundante fonte de grazas para a súa conversión persoal e para o seu apostolado, especialmente nestes tempos de profunda descristianización da nosa sociedade. Este "vestido de graza" reforzará a súa certeza de que, ao pechar os ollos desta vida e abrilos á eternidade, atopará o seu obxectivo final, Cristo Xesús.

PREGUNTAS PRÁCTICAS SOBRE O ESCAPULAR

1 Calquera que se faga membro da familia carmelita goza dos privilexios asociados ao escapulario. Para este propósito debe ser imposto obrigatoriamente polo sacerdote, segundo o ritual prescrito. Non obstante, en caso de perigo de morte, se é imposible atopar un sacerdote, incluso un profano pode impoñelo, recitando unha oración á Nosa Señora e empregando un xa bendito escapulario.

2 Calquera sacerdote ou diácono pode efectuar a imposición do escapulario. Para iso, debe empregar unha das fórmulas de bendición previstas no ritual romano.

3 O escapulario debe usarse continuamente (incluso durante a noite). En caso de necesidade, como cando hai que lavar, pódese quitar sen perder o beneficio da promesa.

4 O escapulario só é bendicido unha vez, cando se fai a imposición: esta bendición ten valor para toda a vida. A bendición do primeiro escapular transmítese, polo tanto, aos outros escapulares que se usan para substituír o deteriorado anterior.

5 A "medalla escapular": o papa San Pío X concedeu á facultade de substituír o escapulario de tea por unha medalla, que debe ter o Sagrado Corazón de Xesús por un lado e, por outro, algunha imaxe da Nosa Señora. Pode usarse continuamente (ao redor do pescozo ou doutro xeito), gozando dos mesmos beneficios prometidos para o escapulario. Non obstante, a medalla non se pode impor, só se debe empregar no lugar do tecido xa recibido. Por iso, recoméndase que non deixe completamente de usar o escapulario de tea, incluso cando adoita usar a medalla (por exemplo, pode usala durante a noite). Non obstante, a cerimonia de imposición debe facerse necesariamente co escapulario de tea. Ao cambiar a medalla, non é necesaria outra bendición.

CONDICIÓNS PARA BENEFICIARSE DAS PROMESAS

1 - Para beneficiarse da promesa principal, a preservación do inferno, non hai outra condición que o uso adecuado do escapulario: é dicir, recibilo cunha intención xusta e levalo de verdade ata a hora da morte. Suponse, para este efecto, que a persoa continuou a usalo, aínda que no momento da morte fose privado del sen o seu consentimento, como no caso dos pacientes dos hospitais.

2 - Para beneficiarse do "privilexio Sabatino", é necesario cumprir tres requisitos:

a) Levar o escapulario (ou medalla) habitualmente.

b) Manter a castidade en consonancia co estado dun (total, para celibatos e conxugal para casados). Cómpre ter en conta que esta é unha obriga de todos e de calquera cristián, pero só os que viven habitualmente neste estado gozarán deste privilexio.

c) Recita a diario a pequena Oficina da Nosa Señora. Non obstante, o sacerdote, ao facer a imposición, ten o poder de cambiar esta obriga un tanto difícil para o profano común. É habitual substituílo pola recitación diaria do Rosario. A xente non ten que ter medo de preguntarlle ao sacerdote, que a miúdo só solicita a recitación de Tres Ave María ao día.

3 - Os que reciben o escapulario e logo esquecen de levalo non cometen pecado. Simplemente deixan de recibir os beneficios. O que volva cargalo, aínda que o deixou por moito tempo, non precisa imposición.

INDULXENCIAS RELACIONADAS CO ESCAPULAR

1 - Concedese unha indulxencia parcial a todo aquel que, levando devotamente o escapulario ou a medalla substitutiva, faga un acto de unión coa Santísima Virxe ou con Deus a través do escapulario; por exemplo, bicándoo ou facendo unha intención ou unha solicitude.

2 - Concédese unha indulxencia plenaria (remisión de todas as penas no Purgatorio) o día en que se recibe por primeira vez o escapulario; e tamén nas festas da Nosa Señora do Carme (16 de xullo), de Sant'Elia (20 de xullo), de Santa Teresa do Neno Xesús (1 de outubro), de todos os Santos da Orde carmelita (14 de novembro), de Santa Teresa d'Avila (15 de outubro), de San Giovanni della Croce (14 de decembro) e de San Simone Stock (16 de maio).

Cómpre ter en conta que as indulxencias plenarias só se poden adquirir se se cumpren as condicións establecidas pola Igrexa: confesión, comuñón, desprendemento de todos os pecados (incluídos os veniais) e unha oración segundo as intencións do Santo Pai (é costume recitar un " Noso Pai ", un" Ave María "e a" Gloria "). Se falta unha destas condicións, a indulxencia só será parcial.