7 de xuño devoción "O agasallo do pai en Cristo"

O Señor mandou bautizar no nome do Pai, do Fillo e do Espírito Santo. O catecúmen bautízase así profesando fe no Creador, no Unigénito, no Don.
Un é o Creador de todos. Un de feito é Deus Pai, do que todas as cousas teñen o seu comezo. Único tamén é o Unigénito, Noso Señor Xesucristo, a través do cal se crearon todas as cousas, e único é o Espírito dado como agasallo a todos.
Todo está ordenado segundo as súas virtudes e méritos; un o poder do que procede todo; un a descendencia para a que se fixo todo; un o agasallo dunha esperanza perfecta.
Nada se atopará sen unha perfección infinita. No contexto da Trindade, Pai, Fillo e Espírito Santo, todo é moi perfecto: a inmensidade no eterno, a manifestación na imaxe, o goce do don.
Escoitemos das palabras do propio Señor cal é o seu deber cara a nós. El di: "Aínda teño moitas cousas que contarche, pero polo momento non es capaz de soportar a carga" (Xn 16). É bo para ti que me vaia, se me vou mandareiche o edredón (cf. Xn 12). De novo: "Orarei ao Pai e el darache outro Consolador para que quede contigo para sempre, o Espírito da verdade" (Xn 16: 7-14). «El guiarache a toda a verdade, porque non falará por si mesmo, senón que dirá todo o que escoitou e anunciarache cousas futuras. El glorificarame, porque tomará dos meus "(Xn 16, 17-16).
Xunto con moitas outras promesas hai estas destinadas a abrir a comprensión das cousas superiores. Estas palabras formulan tanto a vontade do doante, como a natureza e o xeito do propio agasallo.
Dado que a nosa limitación non nos permite entender nin ao Pai nin ao Fillo, o don do Espírito Santo establece un certo contacto entre nós e Deus e, polo tanto, ilumina a nosa fe nas dificultades relacionadas coa encarnación de Deus.
Polo tanto, un o recibe para sabelo. Os sentidos para o corpo humano serían inútiles se faltasen os requisitos para o seu exercicio. Se non hai luz ou non é de día, os ollos non serven de nada; os oídos en ausencia de palabras ou son non poden realizar a súa tarefa; se non hai emanacións oloríferas, as fosas nasais non serven de nada. E isto non ocorre porque carecen de capacidade natural, senón porque a súa función está condicionada por elementos particulares. Do mesmo xeito, a alma do home, se non atraeu o don do Espírito Santo a través da fe, ten a capacidade de entender a Deus, pero carece de luz para coñecelo.
O agasallo, que está en Cristo, entrégase enteiramente a todos. Queda á nosa disposición en todas partes e concédesenos na medida en que queremos acollelo. Permanecerá en nós na medida en que cada un de nós quererá merecelo.
Este agasallo permanece connosco ata a fin do mundo, é o confort da nosa espera, é a promesa da esperanza futura na realización dos seus dons, é a luz das nosas mentes, o esplendor das nosas almas.