Devoción do día: como superar a inquietude provocada pola tristeza

Cando te sentes axitado polo desexo de estar libre do mal ou de acadar o ben - aconsella San Francisco de Sales - primeiro calma o teu espírito, acepta o teu xuízo e a túa vontade e despois, moi ben, tenta ter éxito intención, empregando medios axeitados un despois do outro. E dicindo fermoso fermoso, non quero dicir con neglixencia, pero sen ansiedade, sen perturbacións e inquedanzas; se non, en vez de conseguir o que queiras, estragarías todo e serías enganado peor que antes.

"Sempre levo a miña alma nas miñas mans, Señor, e non esquecín a túa lei", dixo David (Sal 118,109). Examina varias veces ao día, pero polo menos á noite e á mañá, se sempre levas a alma nas mans ou se algunha paixón ou inquietude non a secuestraron; mira se tes o teu corazón baixo as túas ordes ou se escapou da túa man para aventurarte en amores indisciplinados de amor, odio, envexa, avaricia, medo, aburrimento, gloria.

Se o atopas enganado, primeiro chama a ti e tráeo de volta á presenza de Deus, poñendo de novo os teus afectos e desexos baixo a obediencia e escolta da súa divina vontade. Pois como quen teme perder algo que lle é querido o ten firmemente na man, tamén nós, a imitación de David, debemos dicir sempre: Meu Deus, a miña alma está en perigo; por iso o levo constantemente nas miñas mans e, polo tanto, nunca esquezo a túa santa lei.

Para os teus pensamentos, por pequenos e de pouca importancia, nunca lles permites molestar; porque despois dos pequenos, cando chegan os adultos, atoparían o seu corazón máis disposto a ser perturbado e desconcertado.

Ao decatarte de que chega a inquietude, recoméndate a Deus e decide non facer nada como queiras o teu desexo, ata que a inquietude desapareza totalmente, agás que é imposible aprazala; neste caso é necesario, cun esforzo suave e tranquilo, frear o ímpeto do desexo, temperándoo o máximo posible e moderando o seu ardor e logo facer a cousa, non segundo o teu desexo, senón segundo a razón.

Se tes a posibilidade de descubrir inquedanzas no que dirixe a túa alma, seguramente non tardarás en tranquilizarte. Por iso, o rei San Luís deu ao seu fillo a seguinte advertencia: "Cando teñas algunha dor no corazón, dille inmediatamente ao confesor ou a algunha persoa piadosa e coa comodidade que recibirás, será doado soportar a túa dor" (cf. Philothea IV, 11).

A ti, Señor, confídeme todas as miñas dores e tribulacións, para que me apoies en levar cada día a miña cruz santificadora con serenidade.