Devoción do día: recita os actos de fe, dá esmola

O berce de Xesús é un berce. Entra de novo con fe animada, na cabana de Belén: mira onde María coloca a Xesús para descansar. Para o fillo dun rei búscase un berce de cedro incrustado e adornado con ouro; calquera nai, aínda que pobre, proporciona un berce decente ao seu fillo; e para Xesús coma se fose o máis pobre de todos, nin sequera hai un berce. Un berce, o pesebre do establo, aquí está o berce, a cama, o lugar do seu descanso. Oh meu Deus, que pobreza!

Misterios do berce. Todo no establo de Belén ten un profundo significado aos ollos da fe. ¿Non significa o berce a pobreza de Xesús, o desprendemento das vaidades da terra, o desprezo de todo o que máis se cobiza, das riquezas, dos honores, dos praceres do mundo? Xesús, antes de dicir: Ditosos os pobres de espírito, deu o exemplo, escolleu a pobreza como compañeiro; O neno foi colocado no berce duro, o adulto morreu na madeira dura da cruz.

Pobreza de espírito. Vivimos desvinculados das cousas da terra? Non é o interese que case sempre nos leva nas nosas accións? Traballamos para gañar cartos, para crecer no noso estado, por mor da ambición. De onde veñen as queixas, os medos a perder as nosas posesións, a envexa por cousas alleas? Por que sentimos morrer? ... - Confesámolo: estamos apegados á terra. Despréndete, Xesús chora do berce: o mundo non é nada: busca a Deus, o ceo ...

PRÁCTICA. - Recitar os actos de fe etc.; dá esmola.