Devoción de hoxe: San Leopoldo Mandic, o Santo confesor

30 DE XULLO

SAN LEOPOLDO MANDICO

Castelnuovo di Cattaro (Croacia), 12 de maio de 1866 - Padua, 30 de xullo de 1942

Nado o 12 de maio de 1866 en Castelnuovo, no sur de Dalmacia, con dezaseis anos uniuse aos capuchinos de Venecia. Pequeno de estatura, encorvado e con mala saúde, é un dos santos máis recentes da Igrexa Católica. Entrado nos capuchinos, colaborou na reunificación coa Igrexa Ortodoxa. Porén, este desexo seu non se fixo realidade, pois nos mosteiros onde estaba destinado encomendáronlle outras tarefas. Dedícase sobre todo ao ministerio da Confesión e en particular á confesión doutros sacerdotes. Dende 1906 desenvolve esta tarefa en Padua. É apreciado pola súa extraordinaria suavidade. A súa saúde vaise deteriorando pouco a pouco, pero mentres é posible non deixa de absolver en nome de Deus e de dirixir palabras de alento a quen se lle achega. Morreu o 30 de xullo de 1942. A súa tumba, aberta despois de vinte e catro anos, revela o seu corpo completamente intacto. Paulo VI beatificouno en 1976. Xoán Paulo II finalmente canonizouno en 1983. (Avvenire)

ORACIONS A SAN LEOPOLDO MANDIC

O Deus noso Pai, que en Cristo o teu Fillo, morto e resucitado, redimiu toda a nosa dor e quixo a presenza paterna de consolo de San Leopoldo, infundir as nosas almas coa certeza da túa presenza e da túa axuda. Por Cristo, noso Señor. Amén.

Gloria ao Pai.
San Leopoldo, ora por nós!

O Deus, que coa graza do Espírito Santo verte os dons do teu amor sobre os crentes, por intercesión de San Leopoldo, concede aos nosos familiares e amigos a saúde do corpo e do espírito, para que te aman con todo o teu corazón e realicen con amor. o que agrada á túa vontade. Por Cristo, noso Señor. Amén.

San Leopoldo, ora por nós!

O Deus, que manifesta a túa omnipotencia sobre todo en misericordia e perdón, e querías que San Leopoldo fose o teu fiel testemuño, polos seus méritos, que nos conceda para celebrar, no sacramento da reconciliación, a grandeza do teu amor.
Por Cristo, noso Señor. Amén.

Gloria ao Pai.
San Leopoldo, ora por nós!

NOVENA A SAN LEOPOLDO MANDIC

O san Leopoldo, enriquecido polo Eterno divino Pai con tantos tesouros de graza a favor dos que recorren a ti, obtén para nós unha fe viva e unha caridade ardente, para que nos mantemos sempre unidos a Deus na súa santa graza. . Gloria ao Pai...

O san Leopoldo, feito polo divino Salvador o perfecto instrumento da súa infinita misericordia no sacramento da penitencia, pedímosche que obteñas para nós a graza de confesar moitas veces e ben, para que sempre teñamos a nosa alma limpa de todas as faltas e realiza en nós a perfección ao máximo.que El nos chama. Gloria ao Pai...

Ó san Leopoldo, vaso escollido dos dons do Espírito Santo, abundantemente transfundido por ti en tantas almas, pedímosche que consigas que sexamos liberados de tantas dores e aflicións que nos oprimen, ou que teñamos forza para soportar. todo con paciencia para completar en nós o que falta na paixón de Cristo. Gloria ao Pai...

Ó san Leopoldo, que durante a túa vida mortal cristes un amor moi tenro pola Virxe, nosa doce nai, e fuches correspondido con moitos favores, agora que estás feliz preto dela, rógaa para que miremos as nosas miserias e amosemos sempre. ela mesma para ser nosa.nai misericordiosa. Ave María…

O San Leopoldo, que sempre tivo tanta compaixón polos sufrimentos humanos e consolou a tantos aflixidos, ven á nosa axuda; na túa bondade non nos abandones, pero consólanos tamén obtendo a graza que pedimos. Que así sexa.

REFRÁNS DE SAN LEOPOLDO MANDIC

«Temos un Corazón de Nai no ceo. Nosa Señora, nosa nai, que ao pé da Cruz sufriu tanto como pode unha criatura humana, entende as nosas dores e consólanos”.

"Anel de voda! ten fe!, Deus é médico e medicina».

"Na escuridade da vida, o facho da fe e da devoción á Nosa Señora guíennos a ser moi fortes na esperanza".

"Estou abraiado en todo momento como o home pode poñer en perigo a salvación da súa alma por razóns absolutamente inútiles e fugaces".

Misericordia divina e humana

"Bienaventurados os misericordiosos, porque terán misericordia"; moi doce é esta palabra "misericordia", queridos irmáns, pero se o nome xa é doce, canto máis a propia realidade. Aínda que todos queren que se lles mostre misericordia, non todos se comportan dun xeito que o merecen. Aínda que todos queren que se lles mostre misericordia, son poucos os que llo mostran aos demais.
Ai, home, con que coraxe te atreves a pedir o que te negas a conceder aos demais? Quen queira obter misericordia no ceo debe concedela nesta terra. Xa que logo, xa que todos, queridos irmáns, queremos que se nos amose misericordia, tratemos de facelo o noso protector neste mundo, para que sexa o noso liberador no outro. De feito, hai unha misericordia no ceo, á que se chega a través das misericordias exercidas aquí na terra. A Escritura di ao respecto: Señor, a túa misericordia está no ceo (cf. Sal 35).
Hai pois unha misericordia terreal e unha celestial, unha misericordia humana e outra divina. Que é a misericordia humana? O que se volta para mirar as miserias dos pobres. Que é a misericordia divina? Aquela, sen dúbida, que che concede o perdón dos pecados.
Todo o que a misericordia humana dá durante a nosa peregrinación, a misericordia divina devólvello á nosa patria. De feito, nesta terra Deus ten fame e sede na persoa de todos os pobres, como el mesmo dixo: "Cada vez que fixestes estas cousas a un destes meus irmáns máis pequenos, fixéstesme a min" (Mt 25: 40). Ese Deus que se digna a recompensar no ceo quere recibir aquí na terra.
E quen somos nós que cando Deus dá queremos recibir e cando el pide non queremos dar? Cando un pobre ten fame, é Cristo quen ten fame, como el mesmo dixo: «Tiña fame e non me deches de comer» (Mt 25). Por iso non despreces a miseria dos pobres, se queres esperar con certeza o perdón dos pecados. Cristo, irmáns, ten fame; dignase a fame e a sede en todos os pobres; o que recibe na terra volve ao ceo.
Que queredes, irmáns, e que pedides cando viñedes á igrexa? Certamente nada máis que a misericordia de Deus. Dá, pois, a terrestre e obterás a celestial. O pobre pregúntache; ti tamén pregunta a Deus; pídeche un anaco de pan; pides vida eterna. Dálle aos pobres para merecer recibir de Cristo. Escoita as súas palabras: «Dá e darache» (Lc 6). Non sei con que coraxe pretendes recibir o que non queres dar. Polo tanto, cando veñas á igrexa, non lle negues aos pobres unha folla, por pequena que sexa, segundo as túas posibilidades.