Devoción práctica do día: como rezar

Oracións sen resposta. Deus é infalible nas súas promesas: se nos prometeu que todas as oracións serán respondidas, é imposible que non o sexa. Porén ás veces non o é; porque non oramos ben, di Santiago. Pedimos grazas de cousas temporais que serían a nosa ruína, pedimos grazas para a alma, pero fóra do tempo; suplicamos pola virtude do noso capricho, non segundo a vontade de Deus; sen concedernos, saca das nosas mans unha arma fatal. ¿Estás convencido diso?

Oracións desatentadas. Ás veces pídense grazas de primeira orde, de perseveranza, de santidade, con cinco minutos de oración e oración desatenta, feita nos beizos. Que presunción é esta! A atención é a alma da oración, din os pais. Unha palabra do poder do corazón é máis valiosa que dicir moitas ás présas, di Santa Teresa. Pero se as distraccións son involuntarias, non temos medo; non estaremos satisfeitos, pero Deus mira a disposición do corazón.

Oracións devotas. Rezar é amar, di san Agustín. Quen ama pouco, reza pouco; quen ama moito, ora moito; os santos máis amorosos nunca se conformaron con rezar; Xesús, o máis sagrado, pasou a noite en oracións que Deus quere o corazón, a vontade, o fervor, o amor; e isto forma precisamente a devoción. Mesmo cando o corazón está frío, incluso cando recitas oracións que non pretendes, repite santos desexos, afeccións de confianza, de amor e subirán de bo grado ao trono de Deus. Quen non pode facelo?

PRÁCTICA. - Diga as súas oracións lentamente e con corazón.