Devoción práctica do día: facer un bo uso da palabra

Dóusenos para rezar. Non só o corazón e o espírito deben adorar a Deus, tamén o corpo debe unirse para dar gloria ao seu Señor. A linguaxe é o instrumento para elevar a Deus o himno do amor e da confianza. Polo tanto, a oración vocal acompañada da atención do corazón é o nó da unión de alma e corpo para adorar, bendicir e agradecer a Deus o creador de ambos. Pénsao ben: a lingua non che foi dada só para falar, non para pecar, senón para rezar ... Que fas?

Non había ningunha data para facer dano a outros. A lingua fala segundo o dita o corazón; con ela debemos manifestar as virtudes da alma e podemos atraer aos demais cara ao ben. Polo tanto, non empregue a lingua para enganar aos demais con mentiras nin para escandalizalos con palabras inmodestas, con detractos, con murmurios, nin para ofendelos con insultos, con palabras duras ou picantes ou para irritalos con palabras duras, é abuso, non bo uso da lingua. Non obstante, quen non é culpable diso?

Entregounos para o noso propio beneficio e o dos demais. Coa lingua debemos acusar os nosos pecados, pedir consello, buscar instrución espiritual para a salvación da alma. Para beneficio doutros, a maioría das obras de caridade espiritual cúmprense coa lingua; con el podemos corrixir a quen comete erros e exhortar a outros a facer o ben. Con todo, cantas veces traballa para arruinarnos a nós e aos demais! Que che di a conciencia?

PRÁCTICA. - Evite palabras innecesarias; hoxe fai o ben coa túa palabra