Devoción práctica do día: confiar na oración

Os verdadeiramente humildes confían. A humildade non é humildade, desconfianza, desesperación; pola contra, é un xogo de amor propio insatisfeito e auténtico orgullo. O humilde, recoñecéndose como nada, vólvese tan pobre cara ao seu rico Señor e espera en todo. San Paulo confúndese no recordo dos pecados antigos, teme, humíllase e, con todo, exclama con confianza: podo facer todo no que me consola. Se Deus é tan bo e misericordioso, é un pai tan tenro, por que non confiar nel?

Xesús quere que a confianza nos conceda. Chegaron a El todo tipo de necesitados, pero recompensou a todos pola súa confianza e pediu que os consolara. Así co cego de Xericó, co Centurión, coa muller samaritana, coa cananea, coa hidropisía, con María, con Jairo. Antes de realizar o milagre dixo: A túa fe é grande; Non atopei moita fe en Israel; vai, e faino como pensabas. Quen dubida non recibirá nada de Deus, di Santiago. Non podería ser este un motivo polo que ás veces non che conceden?

Prodixios de confianza. Todo é posible para os que teñen fe e confianza, dixo Xesús; todo o que pidas a través da oración, ten fe e conseguirás. Con confianza San Pedro camiñou sobre a auga, a xente resucitou de entre os mortos ao mando de San Paulo. ¿Houbo quizais unha graza de conversión, de vitoria sobre as paixóns, de santificación que non obtivo unha oración segura? Espero todo e conseguirás todo.

PRÁCTICA. - Pide a graza máis necesaria para ti: insiste en pedila coa confianza máis ilimitada.