Devoción práctica do día: o valor do tempo, dunha hora

Cantas horas se perden. ¿As vinte e catro horas do día e as case nove mil horas de cada ano son ben usadas para o té? Esas horas que non se pasan á vista e na ganancia dunha feliz Eternidade son horas perdidas. Cantas perdes en durmir demasiado tempo! Cantos en pasatempos desmesurados! Cantas charlas inútiles! Cantos nun feo e cruel sen facer nada! Cantos en pecados! Cantas bromas e bagatelas! ... Pero non cres que é o tempo perdido que te decatarás?

Nunha hora podes maldicirte. Hai moitos que camiñaron santos durante moitos anos; bastaba unha hora de tentación e perdéronse! En só unha hora non se xoga un reino, senón unha eternidade. Basta cun instante de consentimento e pérdense toda a virtude, os méritos, as penitencias de longos anos. Paul tremía por medo a converterse nun reprobado un día. E a ti, presumido, non che importa, desafías os perigos e perdes as horas coma se non fosen nada.

O bo dunha hora. A salvación do mundo realizouna Xesús nunha hora, a última da súa vida. Na última hora da súa vida salvouse o bo ladrón: nunha hora realizáronse as conversións da Magdalena, de San Ignacio, durante unha hora dependía a santificación de Xavier, de Santa Teresa. Nunha hora, canto bo, cantas virtudes, cantas indulxencias, cantos graos de gloria se poden gañar! Se tiveses máis fe, serías avaro coas túas horas e só pródigo para o ceo. Sexa polo menos no futuro ...

PRÁCTICA. - Non perdas o tempo: ofreces cada hora á Santísima Trinidade.