Devoción práctica: pan diario, santificar o traballo

O pan de hoxe. Para quitar a excesiva preocupación polo futuro, o medo ao mañá, o medo a que che falte o necesario, Deus che manda pedir pan todos os días, poñéndote de novo a el polo necesario no futuro. Basta para cada día a súa dor. Quen che pode dicir se mañá estarás vivo? Sabes ben que es po que dispersa un sopro de vento. ¿Estás, polo tanto, solicitado pola alma como polo corpo, polas substancias?

O noso pan. Preguntas non ao teu, senón ao noso. o que deixa entrever a fraternidade cristiá; si pide pan para todos; e, se o Señor abunda de ricos, debería lembrar que o pan non é seu senón o noso, entón a obriga de compartilo co pobre. Pedimos o noso pan, non as cousas doutros que tantos desexan e buscan por todos os medios. SI pide pan, non luxo, non sensualidade, non abuso dos agasallos de Deus. Non te queixas do teu estado? ¿Non envexei aos demais?

Pan diario, pero con traballo. Non están prohibidas as riquezas, pero o ataque a elas. Está obrigado a traballar ao non esperar milagres innecesarios; pero, cando fixeches todo o posible, por que non confías na Providencia? ¿Faltoulles maná algún día aos xudeus nos 40 anos do deserto? Canta confianza lle mostra a Deus que para o corpo e a alma o diferen en todo, pedindo só para hoxe o necesario. Tes tanta confianza?

PRÁCTICA. - Aprende a vivir o día; non estar ocioso; no resto: Meu Deus, ti.