Amosámonos mutuamente o amor de Deus

Recoñece a orixe da túa existencia, o alento, a intelixencia, a sabedoría e, o que máis importa, o coñecemento de Deus, a esperanza do Reino dos ceos, a honra que compartes cos anxos, a contemplación da gloria, agora seguro como nun espello e dun xeito confuso, pero no seu tempo dun xeito máis completo e puro. Ademais, recoñece que se converteu nun fillo de Deus, co-herdeiro de Cristo e, para usar unha imaxe audaz, es o mesmo Deus!
De onde e de quen che veñen moitas e tales prerrogativas? Se queremos falar de agasallos máis humildes e comúns, quen lle permita ver a beleza do ceo, o curso do sol, os ciclos da luz, as infinidades de estrelas e esa harmonía e orde que sempre se renova de marabilla no cosmos, facendo alegre a creación como o son dunha cítara?
Quen che concede a chuvia, a fertilidade dos campos, a comida, a alegría da arte, o lugar da túa casa, as leis, o estado e, engadímoslle, a vida cotiá, a amizade e o pracer do seu parentesco. ?
Por que algúns animais son domesticados e sometidos a vostedes, outros dános como alimento?
Quen te colocou señor e rei de todo o que hai na terra?
E, para non me erguer só das cousas máis importantes, pregúntolle de novo: ¿Quen che deu o regalo desas características propias que garanten a plena soberanía sobre calquera ser vivo? Era Deus. Ben, que che pide de ti a cambio de todo? O amor. Require de ti continuamente sobre todo e sobre todo amor por el e polos demais.
O amor polos demais esíxeno como o primeiro. ¿Desistiremos en ofrecerlle a Deus este agasallo despois dos moitos beneficios que el deu e os prometidos por el? Atreveremos a ser tan impudentes? El, que é Deus e Señor, chámase Pai, e queremos negar aos nosos irmáns?
Temos coidado, queridos amigos, de converternos en malos administradores do que nos foi dado como agasallos. Mereceríamos entón a amonestación de Pedro: avergoñádevos, os que agarres as cousas dos demais, máis ben imitades a bondade divina e así ninguén será pobre.
Non nos cansemos de acumular e conservar riqueza, mentres que outros sofren fame, para non merecernos os duros e afiados reproches que xa fixo o profeta Amos, cando dixo: Vostede dixo: Cando pasará a lúa nova e o sábado, para que poidamos vender o vende trigo e vende o trigo, diminuíndo as medidas e empregando falsas escalas? (cf. Am 8: 5)
Funcionamos segundo esa suprema e primeira lei de Deus que fai que a choiva caia tanto sobre os xustos como sobre os pecadores, fai que o sol salga igual para todos, ofrece a todos os animais da terra o campo aberto, fontes, ríos, bosques; dá aire ás aves e auga aos animais acuáticos; a todos dá libremente os bens da vida, sen restricións, sen condicións, sen ningún tipo de delimitación; concede a todos a medios de subsistencia e plena liberdade de movemento. Non discriminou, non apareceu picado con ninguén. Proporcionou sabiamente o seu don ás necesidades de cada ser e mostrou o seu amor a todos.