Misericordia divina: o que dicía Santa Faustina sobre a oración

4. Ante o Señor. - Antes de que o Señor expuxese en adoración, dúas monxas axeonlláronse unha ao lado da outra. Sabía que só a oración dun deles era capaz de mover o ceo. Alegroume de que aquí abaixo existisen almas tan queridas por Deus.
Unha vez, escoitei dentro de min estas palabras: «Se non puxeses as miñas mans, faría caer moitos castigos na terra. Aínda cando a túa boca cala, berrasme con tal forza que todo o ceo se move. Non podo escapar da túa oración, porque non me persegues como un ser distante, senón que me buscas dentro de ti onde estou realmente".

5. Reza. — Coa oración pódese afrontar calquera tipo de loita. A alma terá que rezar en calquera estado que estea. Debe rezar á alma pura e fermosa porque, se non, perderá a súa beleza. A alma que aspira á santidade debe rezar, senón non se lle dará. A alma recén convertida debe rezar, se non quere caer fatalmente. Debe rezar á alma inmersa nos pecados para que saia dela. Non hai alma exenta de orar, porque é a través da oración que as grazas descenden. Cando rezamos, debemos usar a intelixencia, a vontade e o sentimento.

6. Rezou máis intensamente. - Unha noite, entrando na capela, escoitei na miña alma estas palabras: «Entrando na súa agonía, Xesús rezou con maior intensidade». Souben daquela canta perseveranza se precisa na oración e como, ás veces, a nosa salvación depende precisamente de tan cansada oración. Para perseverar na oración, a alma debe armarse de paciencia e superar con valentía as dificultades internas e externas. As dificultades interiores son o cansazo, o desánimo, a aridez, as tentacións; as externas en cambio proveñen de razóns de relacións humanas.

7. O único relevo. - Hai momentos na vida, nos que diría que a alma xa non é capaz de enfrontarse á linguaxe dos homes. Todo a cansa, nada lle dá paz; só ten que rezar. Aí reside só o seu alivio. Se se volve ás criaturas, só terá máis desacougo.

8. Intercesión. —Eu souben por cantas almas hai que rezar. Sinto que me transformo en oración para obter misericordia divina para cada alma. Meu Xesús, acóllote no meu corazón como prenda de misericordia para as outras almas. Xesús fíxome saber o moito que acolle tal oración. A miña alegría é grande ao ver que Deus ama dun xeito singular aos que amamos. Agora doume conta do poder que ten a oración de intercesión ante Deus.

9. A miña oración na noite. "Non podía rezar. Non podía quedarme de xeonllos. Sen embargo, permanecín unha hora enteira na capela, uníndome en espírito a aquelas almas que adoran a Deus de xeito perfecto. De súpeto vin a Xesús, miroume cunha dozura indescriptible e díxome: «A túa oración, aínda así, é moi grata para min».
Xa non podo durmir pola noite porque a miña dor non me deixa. Visito espiritualmente todas as igrexas e capelas e alí adoro o Santísimo Sacramento. Cando volvo pensando na capela do noso convento, rezo por certos sacerdotes que predican a misericordia de Deus e espallan o seu culto. Tamén oro polo Santo Pontífice para que apresure o establecemento da festa do Salvador Misericordioso. Finalmente, imploro a misericordia de Deus sobre os pecadores. Esta é, agora, a miña oración pola noite.