Despois do coma apareceu a Virxe María: unha nova testemuña do máis alá

"Espertei do coma inducido e tiña sono e miraba ao redor cando vin achegarme algo alto". "Decateime de que era a Virxe María, pousou á miña dereita, acariñou a miña cabeza, xirou a man e tocoume a cara sen dicir nada, entón marchou".

Así, cóntalle a Camilo Andrés Ávila Gómez sobre o seu encontro coa Virxe María, subliñando que podería velo cando saíu dunha cirurxía complicada debido a un ictus que lle tensou a vida. Con só 18 anos de reunión onte, sufriu o que se coñece como trombose no seu lado dereito.

Despois do seu primeiro procedemento no que se lle eliminou o lado dereito do cranio e as avaliacións médicas indicaron probabilidades moi baixas de sobrevivir, afirma que tiña o signo divino. “Cando espertei completamente, tiña un rosario no brazo dereito. "Todo o mundo sabe que non se pode entrar en nada cando se trata de cirurxía, nin sequera coa roupa posta", dixo. Camilo sobreviviu, pero o lado dereito do seu corpo quedou paralizado, con todo, hoxe case 3 meses despois do accidente xa se produciron camiñando sen cana e parra para contar a súa historia a moita xente que non ten esperanza de vida.

Comezou cunha dor de cabeza

Unha dor de cabeza, que parece moi común para os máis fortes, foi a primeira alarma que foi Camilo. "En novembro do ano pasado, fun ás illas do Rosario cuns amigos e alí tiven a peor dor de cabeza da miña vida, sentín que ía explotar, ¡era coma un vagabundo, un vagabundo, un vagabundo !." Pensei que era a gripe e tiven a gripe, pero a dor continuou. "Os meus amigos pensaron que estaba borracho e comezaron a hidratarme co soro", ten unha gran claridade.

"Fun a durmir a casa e ao día seguinte, cando me deitei, caín porque non tiña a metade do corpo". Estiven alí ata que meu pai estivo na habitación a verme porque quería saber de min, porque non o vin desde o día anterior; cando me vin durmín ao seu lado ata a noite e, no segundo intento de parar, volvín caer. "Así que estea avisado, coa axuda de alguén fun a un coche e el levoume ao hospital", engade.

A súa nai, Sandra Gómez, dixo que "ao chegar ao hospital pensaron que estaba bébedo, foi sometido a unha proba de alcoholemia e non atopou alcol no seu corpo". "Os médicos dixeron que as súas posibilidades de vida eran moi escasas e tamén me dixeron que estaba nun estado vexetativo".

Uns días sen medio cranio

O mozo estivo uns días en coidados intensivos ata que foi operado. "Camilo estaba cuberto cunha arteria no cerebro e esta obstrución causou unha parálise que as persoas coñecen normalmente como trombose cara dereita, o que significa que a persoa non pode mover a metade do corpo". En detrimento do lado dereito do cerebro, isto inflamouse observando un aumento na base do cranio que nun momento determinado chegou a cometer o seu estado neurolóxico e o levou a coma. "Ao facer exames neurolóxicos, non atopou estímulos normais e tiña pupilas dilatadas, o que normalmente indica que o paciente morrerá, aínda que finalmente pode sobrevivir", explica Juan Carlos Benedetti, un neurocirurxián que forma parte do equipo médico que realizou a procedemento.

"Tivemos que deixar ao paciente sen o medio cranio, é dicir, eliminar o medio óso do cranio e a ponte aberta ou unha membrana do cerebro que se chama a nai dura para permitir que o cerebro inflamado teña máis espazo e non un tecido saudable de taboleiro". . "O fragmento do cranio retirouse, colocouse no abdome do paciente para preservalo e, unha vez que o paciente espertou e recuperou o seu estado neurolóxico, foi para unha reconstrución ósea", engadiu. O neurocirurxián dixo que estes casos son moi raros en nenos e mozos de Camilo e son máis comúns en adultos maiores.

Evolución moi rápida

A nai de Camilo sinala que a operación na que reconstruíu a caveira do seu fillo tivo lugar o 17 de decembro. Aínda non hai dous meses desde que ocorreu e Camilo xa camiña sen cana. "Os médicos din que está bendicido". "Camiñou tres semanas despois da cirurxía de cana e liberouno xa en xaneiro", dixo a súa nai. O propio Camilo conta a súa historia con toda claridade. Os médicos explicaron que isto se debe a que non se deixou a zona afectada, que se encarga dos centros de idiomas. Di que se sente coma un milagre.

"Os responsables diso hoxe lévanme de volta, son principalmente Deus e a Virxe, a miña familia, os meus amigos, a xente do meu colexio, un bo trato e coñecemento do equipo médico". Non quero quedar atrás e non me quedarei, quero seguir coa miña vida, gradúo, quero vivir e vivir coa mesma fe en Deus. Creo que hai milagres e hoxe considérome un deles. "Cando me viron con poucas esperanzas de vida, non só vivín senón que me recuperei e aínda estou recuperándome, agora teño que forzarme a mover o brazo e seguro de que me moverei, coa axuda de Deus e da Virxe", expresa Camilo .

Camilo é o segundo de tres irmáns. Este ano graduouse na escola británica e quere estudar negocios internacionais en Bogotá, xunto ao seu irmán maior, Juan David. Segue facendo as súas terapias e, aínda que aínda non pode mover o brazo dereito, asegura que con fe en Deus se moverá. Mentres tanto, dedícase a contar a súa historia para dar esperanza á vida e agradecer a Deus por todo o que era posible e que parecía imposible. "Teño dous aniversarios, un é o 4 de febreiro e outro o 16 de novembro, que foi a primeira intervención, porque despois volvín ao nacemento", remata.