Dous milagres de Padre Pio

Data de 1908 o que se chamou un dos primeiros milagres de Padre Pio. Estando no convento de Montefusco, Fra Pio pensou en ir a recoller unha bolsa de castañas para enviar á tía Daria, a Pietrelcina, que sempre lle amosara un gran cariño. A muller recibiu as castañas, comíana e gardou a bolsa de recordos. Algún tempo despois, unha noite, acendendo a luz cunha lámpada de aceite, a tía Daria marchouse a caer nun caixón onde o seu marido gardaba a pólvora. Unha chispa comezou o lume e o caixón estalou e golpeoulle á muller na cara. Gritando de dor A tía Daria sacou da cómoda a bolsa que contiña as castañas de Fra Pio e colocouna na cara para intentar aliviar as queimaduras. Deseguida a dor desapareceu e non quedou rastro das queimaduras na cara da muller.

Durante a guerra, o racionamento do pan. No convento de Santa Maria delle Grazie había cada vez máis invitados e os pobres que acudiron a pedir caridade eran cada vez máis numerosos. Un día cando os relixiosos foron ao refectorio, había medio quilo de pan na cesta. A comunidade rezou ao Señor e sentouse na cantina para comer a sopa. Padre Pio parara na igrexa. Pouco despois, chegou con varios pans de pan fresco. O superior dixo "onde os metiches?" - "Un peregrino deume para a porta", respondeu ela. Ninguén falaba, pero todo o mundo entendía que só el podía coñecer a determinados peregrinos.