Aquí está o verdadeiro deber do anxo da garda na túa vida

Dos «Discursos» de San Bernardo, abade.

"Dará ordes aos seus anxos para que te manteñan en todos os teus pasos" (Sal 90, 11). Que agradecen ao Señor a súa misericordia e os seus prodixios cara aos fillos dos homes. Que agradezan e digan no seu corazón: o Señor fixo grandes cousas por eles. O Señor, que é o home, para coidalo ou para que che pense? Preocúpache por el, estás atento a el, coídas por el. Finalmente mándaslle o teu único fillo, fai que o teu espírito descenda nel, tamén lle prometes a visión do teu rostro. E para demostrar que o ceo non descoida nada do que nos poida beneficiar, pon á beira de nós eses espíritos celestes para que nos protexan, nos instruñan e nos guíen.

"Dará ordes aos seus anxos para que te garden en todos os teus pasos". Canta reverencia deben espertar en ti estas palabras, canta devoción traer para ti, canta confianza inculcar en ti!

Reverencia pola presenza, devoción pola bondade, confianza pola custodia.

Están presentes, polo tanto, e están presentes para ti, non só contigo, senón tamén para ti. Están aí para protexerte, están para axudarte.

Aínda que os anxos son meros executores de ordes divinos, tamén debemos estar agradecidos porque obedecen a Deus polo noso ben. Por iso estamos entregados, agradecemos a tan grandes protectores, devolvémolos, honrámoslles todo o que poidamos e canto debemos. Todo amor e toda honra van a Deus, de quen deriva enteiramente o que pertence aos anxos e o que é noso. Del vén a capacidade de amar e honrar, del o que nos fai dignos de amor e honra.

Amamos cariñosamente aos anxos de Deus, coma aqueles que algún día serán os nosos herdeiros conxuntos, mentres, mentres tanto, son os nosos guías e titores, designados e designados por nós polo Pai.

Agora, de feito, somos fillos de Deus, pero aínda non o entendemos con claridade porque aínda somos nenos baixo administradores e titores e, en consecuencia, non nos diferenciamos en absoluto dos servos. Ao final, aínda que aínda sexamos nenos e nos quede un camiño tan longo e tamén moi perigoso, que debemos temer baixo tan grandes protectores? Non poden ser vencidos nin seducidos, nin moito menos seducidos, os que nos custodian en todos os nosos camiños.

Son fieis, son prudentes, son poderosos.

Por que preocuparse? Só tes que seguilos, estar preto deles e permanecer na protección do Deus do ceo.