Xoves parte II: Oración a Santa Rita
Infancia e mocidade de Santa Rita Signo da cruz Recítase a seguinte oración. O gloriosa Santa Rita, confiámonos cun corazón feliz e agradecido á túa oración, que sabemos que é poderosa no Trono de Deus. Ti que viviches o diferentes condicións de vida e coñeces as preocupacións e as ansiedades do corazón humano, ti que souberes amar e perdoar e ser un instrumento de reconciliación e paz, ti que seguiches ao Señor como o ben precioso ante o que todos os outros bos pales, obtés para nós o don da sabedoría do corazón que ensina a camiñar polo camiño do Evanxeo.
Mira ás nosas familias e aos nosos mozos, aos que están marcados pola enfermidade, o sufrimento e a soidade, aos devotos que che confían esperanza: pide toda a graza do Señor, a forza e o consolo do Espírito, o forza no ensaio e coherencia nas accións, perseveranza na fe e nas boas obras, para que poidamos presenciar ante o mundo en todas as circunstancias a fecundidade do amor e o auténtico sentido da vida, ata que, ao final da nosa peregrinación terreal, sexa benvido na Casa do Pai, onde xunto a vós cantaremos o seu eloxio polos séculos eternos. Amén
A infancia e mocidade de Santa Rita afondan En canto a nosa Santa se rexenerou nas augas curativas do Bautismo, comezaron a manifestarse nela extraordinarias mostras de anunciar a santidade da súa vida. Dise que, aínda cando era nena no berce, entrou un enxame de abellas que saíu da súa pequena boca. No mosteiro de Cascia, onde pasou a segunda parte da súa vida, aínda hoxe se poden observar algúns buracos nas paredes: son o refuxio das abellas de parede, que se chaman abellas de S. Rita. Desde pequena, Rita mostrouse solicitada ao servir a Deus, observando fielmente os mandamentos.
De aí o constante e incansable coidado do Santo para crecer no amor por Deus, producir froitos do ben na práctica de toda virtude cristiá e buscar só o que máis lle poida gustar a Deus, desprezando aqueles praceres e alegrías que impiden o seu funcionamento nos camiños de Perfección cristiá. Entre as virtudes que adornan especialmente a súa infancia e mocidade, destacan a obediencia aos pais, o desprezo pola vaidade e o luxo e un amor particular por Xesús Crucificado e os pobres. Escoitar a Palabra (Sab. 7, 1-3) Fillo meu, garda as miñas palabras e atesoura os meus preceptos.
Observa os meus preceptos e vivirás, o meu ensino será como a mazá do teu ollo. Átalas aos dedos, escríbeas na tableta do teu corazón. Virtude: dispoñibilidade para servir a Deus A voz do Señor repíteche tamén incesantemente: "Veña a min, querida alma, ven e serás coroado coa gloria verdadeira e non transitoria". Pero cantas veces non se escoita a voz divina! Fioretto: servizo fiel ao Señor. Estuda, alma devota, coñecer a túa paixón predominante, que che impide un servizo rápido e fiel ao Señor e, coa axuda de Santa Rita, destruíla con actos de virtude contrarios.
Pai, salve, gloria