Xuño, devoción ao Sagrado Corazón: meditación o primeiro día

1 de xuño - O DIVIN CORAZÓN DE XESÚS
- O Corazón de Xesús! Unha ferida, unha coroa de espinas, unha cruz, unha chama. - Velaí ese Corazón que tanto amaba aos homes!

Quen nos deu ese Corazón? O propio Xesús. Deunos todo: a súa doutrina, os seus milagres, os seus dons de graza e gloria, a santa eucaristía, a súa nai divina. Pero o home aínda se fixo insensible a tantos agasallos. - O seu orgullo fíxolle esquecer o ceo, as súas paixóns fixérono baixar na lama. Foi entón cando Xesús mesmo lanzou unha mirada lamentable á humanidade; apareceu á súa amada discípula, Santa Margarita M. Àlacoque e mostroulle os tesouros do seu corazón.

- O Xesús, pode chegar ata lonxe a túa bondade infinita? E a quen lle das o teu Corazón? Ao home que é a túa criatura, ao home que te esquece, desobedece, desprezádeo, blasfemádeo, que moitas veces te nega.

- Oh alma cristiá, non te axitas ante a sublime visión de Xesús que che dá o seu corazón? ¿Sabes por que o deu? Para que poidas arranxar a ingratitude, a ingratitude de moitas almas. Ai, que carallo, para un corazón sensible, esta palabra: ingratitude! É unha lámina de aceiro que feriu ao Corazón de Xesús.

E non sente toda a amargura desta palabra?

- Lanzarse aos pés de Xesús. Grazas por darlle o agasallo máis prezado do seu corazón; adoralo xunto cos anxos do ceo e as almas que se espallaron polo mundo convertéronse a si mesmos nas súas vítimas.

Ofrécelle o corazón. Non teñas medo, Xesús xa coñece as túas feridas. É o bo samaritano que quere curalos.

Ofrécese a ti mesmo que queres arranxar as túas ingratitudes, as ingratitudes dos homes todos os días.

Este mes debe ser unha reparación continua para Xesús para ti. Só así podes corresponder ao desexo do seu Corazón e asegurar os seus tesouros de graza e gloria.