Xuño, devoción ao Sagrado Corazón: hoxe meditación 6 de xuño

6 de xuño - A AGONÍA DO CORAZÓN DE XESÚS
- Xesús tamén chora! Lembras o xardín das olivas? Alí o Corazón de Xesús estivo exposto á dor, ao medo, á tristeza. Aquí Xesús renova para ti esa triste escena. Pide adoradores, ten sede de almas e está só, abandonado, esquecido. Só pola noite. Só en longos días. Sempre só. ¿Virá alguén a velo?

Paciencia para esquecer, pero traizoada non, é demasiado! Ve aos incrédulos, aos malvados, aos blasfemos. Ve roubados, profanados a irreverencia, os escándalos, os sacrilexios, as hostias sagradas. ¿É posible algunha vez? ¡Ama ao home ata o punto de morrer por el e despois recibe o bico de Xudas, tendo que baixar ao seu sacrilego corazón!

- Como non estar triste? É a tristeza do Corazón de Xesús: vivir no tabernáculo para o home e ser abandonado por el. Querer ser a súa comida e sufrir rexeitamento. Sufrindo polo home e sendo golpeado por el. Verter o sangue por el e derramalo en balde.

En balde o Señor chamou aos seus adoradores ao seu altar. En balde chamou ás almas á Santa Comunión. Manifestou os seus desexos, estableceu a súa lei, fixo as súas promesas e as súas ameazas, pero moitos homes insisten en manterse afastado del ata a morte.

Quen salva unha alma, salva a súa. Está triste! E busca un amigo. ¿Queres ser o amigo de Xesús? Veña, por tanto, a chorar, a rezar con el: búscate e chámate. Non sempre podes vir á igrexa? Mesmo dende lonxe, na túa casa, durante o traballo, podes enviar o teu corazón á igrexa, ao pé do Tabernáculo, para facer compañía a Xesús, rezarlle e reparalo.