O vínculo profundo entre San Antonio de Padua e o Neno Xesús
O vínculo profundo entre San Antonio de Padua e o Neno Xesús adoita agocharse nos detalles menos coñecidos da súa vida. Pouco antes do seu pasamento, Antonio obtivo o permiso para retirarse a rezar en Camposampiero, preto de Padua, nunha zona encomendada aos franciscanos polo conde Tiso, gardián do próximo castelo.
Inmerso na natureza, Antonio ve un gran home nogueira e tivo a idea de construír unha especie de refuxio entre as súas pólas. Co apoio do conde Tiso, conseguiu construír a súa pequena casa na que pasaba os días dedicándose á contemplación e volvendo á ermida só pola noite.
Nunha noite concreta, o contar decide visitar ao seu amigo no seu refuxio. Dende a porta entreaberta, decatouse dunha brillo intenso. Pensando que se trataba dun incendio, abriu a porta e quedou abraiado por unha visión milagrosa: nos meus brazos Neno Xesús. Superado o seu asombro, o Santo, decatándose da súa presenza e de que o vira todo, suplicoulle que gardase en segredo a aparición celeste. Só despois da morte de Sant'Antonio, o conde compartirá co mundo o que vivira.
esta experiencia conmovedora, que tivo lugar na intimidade dun refuxio no bosque, revela a vínculo especial entre o santo franciscano e o Divino Neno, vínculo que testemuña a visión do conde Tiso, momento que fixo aínda máis profunda e espiritual a devoción a San Antonio de Padua.
En representacións artísticas e nas estatuas de San Antonio vémolo a miúdo co Neno Xesús en brazos ou de pé ao seu carón. Esta iconografía subliña o vínculo especial entre o santo e o Mesías dende a súa mocidade.
Oración a San Antonio de Padua
Ó glorioso Santo Antón, ti que experimentaches o milagre do amor divino, diríxome a ti con humildade e confianza. Santo benquerido, patrón dos pobres e necesitados, ti que consolabas aos aflixidos e levabas esperanza aos corazóns desesperados, intercede por min nas miñas necesidades.
Ti, que coñeces os tormentos da vida e o fondo da alma, guíame na procura de Deus e no camiño da santidade. Ó Santo Antón, amigo dos nenos e dos que sofren, volve a túa mirada benévola sobre min e sobre as miñas súplicas. Axúdame a atopar o que está perdido, a curar o que está ferido e a superar as probas da vida con fe e esperanza.
Ilumina a miña mente, quenta o meu corazón e fortalece a miña vontade, para que eu poida vivir segundo as ensinanzas de Xesucristo e acadar a felicidade eterna no seu amor. Santo Antón, intercede por min ante Deus e obtén as grazas que necesito, se son conforme á súa vontade. Amen.