O testamento espiritual de San Francisco para ser un bo cristián

[110] O Señor deume, irmán Francisco, que comece a facer penitencia deste xeito: cando estaba en pecados eu
parecía demasiado amargado ver aos leprosos e o propio Señor me guiaba entre eles e mostrei piedade con eles. É
Cando me afastaba deles, o que me parecía amargo transformouse en dozura de alma e corpo. E despois, quedei a
pouco e saín do mundo.
[111] E o Señor deume tanta fe nas igrexas que simplemente orei e dixen: Adorámosche, Señor
Xesucristo, tamén en todas as túas igrexas que hai no mundo enteiro e te bendecimos, porque coa túa santa cruz redimiches o mundo.
(* 111 *) Adorámosche, Señor Xesucristo,
aquí e en todas as túas igrexas
que están no mundo enteiro,
e te bendecimos,
porque coa túa santa cruz redimiches o mundo.

[112] Entón o Señor deume e deume unha fe tan grande nos sacerdotes que viven segundo a forma do santo
Igrexa romana, pola súa orde, de que aínda que me persigan, quero recorrer a eles. E se tivese tanta sabedoría como tiña Salomón e coñecín aos pobres sacerdotes deste mundo no
parroquias onde viven, non quero predicar en contra da súa vontade.
[113] E a estes e a todos os outros quero temelos, amar e honrar como meus amos. E non quero considerar o
pecado, porque neles recoñezo ao Fillo de Deus e son os meus amos. E fago isto porque, do mesmo Altísimo Fillo de Deus, non vexo nada máis corporal, neste mundo, se non o corpo máis santo e o seu santísimo sangue que reciben e só administran aos demais.
[114] E quero que estes santísimos misterios por riba de todas as outras cousas sexan honrados, venerados e colocados en lugares
precioso. E en todas partes atoparei manuscritos cos nomes máis santos e as súas palabras en lugares indecentes, quero recollelos e rezo para que se recollan e coloquen nun lugar digno.
[115] E debemos honrar e venerar a todos os teólogos e aos que administran as palabras santas divinas, así como
os que nos administran o noso espírito e a nosa vida.
[116] E despois de que o Señor me dese algúns frades, ninguén me mostrou o que debía facer, senón o Altísimo
revelou que tiña que vivir segundo a forma do santo Evanxeo. E tíñao escrito en poucas palabras e con sinxeleza, e o Lord Pope confirmouno.
[117] E os que viñeron abrazar esta vida repartiron aos pobres todo o que podían ter e
contentábanse cunha soa sotana, remendada por dentro e por fóra, coa faixa e os pantalóns. E non queriamos ter máis.
[118] Os clérigos diciamos a oficina, segundo os demais clérigos; dixeron os laicos o Pater noster, e moi feliz alí
paramos nas igrexas. E eramos analfabetos e sometidos a todos.
[119] E traballei coas mans e quero traballar; e quero firmemente que todos os demais frades traballen nun
traballar como corresponde á honestidade. Os que non o saben, aprenden, non por avidez pola recompensa do traballo, senón por dar exemplo e manter afastada a ociosidade.
[120] E cando non se nos dá a recompensa do traballo, imos á mesa do Señor pedindo esmola de porta en porta.
[121] O Señor reveloume que diríamos este saúdo: "Que o Señor che dea paz!".
[122] Os frades deberían ter coidado de non aceptar igrexas, casas pobres e todo o que se estea construíndo
para eles, se non fosen como corresponde á santa pobreza, que prometiamos na Regra, sempre acolléndote
como descoñecidos e peregrinos.
[123] Mando firmemente por obediencia a todos os frades que, estean onde estean, non se atrevan a pedir ningunha carta
[de privilexio] na curia romana, nin persoalmente nin a través dun intermediario, nin para unha igrexa nin para ningún outro lugar nin pola razón da predicación, nin pola persecución dos seus corpos; pero onde queira que non sexan recibidos, fuxan a outra terra para facer penitencia coa bendición de Deus.
[124] E quero firmemente obedecer ao ministro xeral desta fraternidade e a ese titor que quere
asigname. E por iso quero ser prisioneiro nas súas mans, que non podo ir nin facer máis alá da obediencia e das súas
vontade, porque é o meu señor.
[125] E aínda que son sinxelo e enfermo, con todo sempre quero ter un clérigo que me recite o oficio, tal e como é
prescrito na Regra.
[126] E todos os demais frades están obrigados a obedecer aos seus gardiáns deste xeito e a recitar o oficio segundo a Regra. E se é así
atopou frades que non recitaron o cargo segundo a Regra e, en calquera caso, quererían cambialo ou non
Os católicos, todos os frades, estean onde estean, están obrigados, por obediencia, onde atopen a un deles, a entregarllo a
gardián máis próximo ao lugar onde o atoparon. E o gardián está firmemente obrigado, por obediencia, a gardalo
severamente, coma un home no cárcere, día e noite, de xeito que non se lle pode quitar da man, ata o
entrega en persoa ás mans do teu ministro. E o ministro estará firmemente obrigado, por obediencia, a que o acompañe por medio de tales frades que o gardarán día e noite como prisioneiro, ata que o entreguen ao señor de Ostia, que é señor, protector e corrector de toda a fraternidade.
[127] E que os frades non digan: "Esta é outra regra" "Esta é outra regra", porque isto é un recordatorio,
unha amoestación, un exhorto e o meu testamento, que eu, o irmán pequeno Francisco, dou a vós, meus benditos irmáns porque observamos máis católicamente a Regra que prometemos ao Señor.
[128] E ao ministro xeral e a todos os outros ministros e custodios están obrigados, por obediencia, a non engadir e non
non quites nada destas palabras.
[129] E sempre deberían gardar este escrito xunto coa Regra. E en todos os capítulos que fan, cando len o
Regra, le tamén estas palabras.
[130] E a todos os meus frades, clérigos e laicos, mando firmemente, por obediencia, que non insiran explicacións na Regra e nestas palabras que digan: "Así deben entenderse" "Así deben entenderse"; pero, como o Señor me deu para dicir e escribir a Regra e estas palabras con sinxeleza e pureza, tamén intente entendelas con sinxeleza e sen comentarios e observalas con obras santas ata o final.
[131] E quen observa estas cousas, que se enche no ceo coa bendición do Pai Altísimo e na terra sexa
cheo da bendición do seu amado Fillo co santísimo Paráclito e de todos os poderes do ceo e de todos os santos. E eu, o irmán pequeno Francisco, o teu servo, polo pouco que podo, confirmo dentro e fóra desta santísima bendición. [Amén].