Evanxeo de hoxe 21 de decembro de 2020 coas palabras do papa Francisco

LECTURA DO DÍA
Do canto dos cantículos
Ct 2,8-14

Unha voz! Meu querido!
Aquí está, vén
saltando sobre as montañas,
saltando polos outeiros.
A miña amada semella unha gacela
ou un cervatillo.
Aquí está, está
detrás do noso muro;
mira pola ventá,
espía das varandas.

Agora a miña amada comeza a dicirme:
"Levántate, meu amigo,
miña fermosa, e ven axiña!
Porque velaquí o inverno pasou,
a chuvia detívose, marchouse;
apareceron flores nos campos,
volveu o tempo de cantar
e a voz da pomba aínda se fai oír
na nosa campaña.
O higo está madurando os seus primeiros froitos
e as vides en flor espallaron perfume.

Levántate, meu amigo,
miña fermosa, e ven axiña!
Oh miña pomba,
que están nas fendas da rocha,
nos agochos dos cantís,
móstrame a túa cara,
déixame escoitar a túa voz,
porque a túa voz é doce,
a túa cara é encantadora ».

EVANXEO DO DÍA
Do Evanxeo segundo Lucas
Lc 1,39: 45-XNUMX

Naqueles días María levantouse e foi rapidamente á rexión montañosa, a unha cidade de Xudá.
Entrando na casa de Zaccharia, saudou a Elisabetta. En canto Isabel escoitou o saúdo de María, o bebé saltou no seu útero.
Isabel encheuse do Espírito Santo e berrou con gran voz: «Bendita ti entre as mulleres e bendito o froito do teu útero! A que debo que veña a nai do meu Señor? Velaí, en canto o teu saúdo chegou aos meus oídos, o neno saltou de alegría no meu ventre. E bendita a que creu no cumprimento do que lle dixo o Señor ».

PALABRAS DO SANTO PAI
O evanxelista conta que "María levantouse e foi axiña" (v. 39) a Isabel: axiña, non ansiosa, non ansiosa, pero axiña, en paz. "Levantouse": un xesto cheo de preocupación. Podería quedar na casa para prepararse para o nacemento do seu fillo, pero preocúpalle máis aos demais que a ela mesma, demostrando de feito que xa é discípula dese Señor que leva no útero. O suceso do nacemento de Xesús comezou así, cun simple xesto de caridade; á fin e ao cabo, a auténtica caridade sempre é froito do amor de Deus. Que a Virxe María obteña para nós a graza de vivir un Nadal extrovertido, pero non disperso: extrovertido: no centro non está o noso "eu", senón o Ti de Xesús. e o ti dos irmáns, especialmente os que precisan unha man. Entón deixaremos espazo para o Amor que, aínda hoxe, quere facerse carne e vir a vivir entre nós. (Angelus, 23 de decembro de 2018