O vidente Jakov para a xente nova: dá a túa vida nas mans de María!
"Moitos mozos teñen medo de abrirse a Deus e á Nosa Señora, moitos din: 'Como será a miña vida se me converto?' ... Pero basta pensar en toda a paz e alegría que brotan do corazón dos mozos cando se xuntan para orar xuntos para estar convencidos de que estes son agasallos que só Deus pode dar. Moitos se preguntan por que a Nosa Señora aparece tanto tempo. Só hai un motivo: vén por nós, porque nos ama, porque é a nosa nai, porque quere que recibamos o bo e porque nos coida. Nosa Señora tamén vén porque nos quere levar a un obxectivo que é Xesucristo.
Durante 21 anos amosounos o camiño para chegar ao seu Fillo: o camiño da oración, da conversión, da paz, do xaxún e da Santa Misa. Pero para aceptar todo o que ela nos pide non debemos preocuparnos senón só abrirnos a María, como ela mesma di nunha mensaxe: "Abonda con que me abrades, eu farei o resto". Debemos comezar a orar con seriedade, a orar co corazón e a sentir que a paz e a alegría xorden lentamente dentro de nós. Chegar a Medjugorje ten sentido só cando aceptamos converternos, comezar unha nova vida con Deus e levala a casa connosco. Todos estamos chamados a ser testemuñas da "Gospa" e cando volvemos dunha peregrinación a este lugar non é importante dicir que estivemos aquí, pero é importante que outros recoñezan Medjugorje en nós, é importante que vexan a Deus en nós e poidan entender como traballa por nós. Este é o exemplo que a Nosa Señora nos pide que deamos. Creo que os homes aínda non entendemos o grande que é para nós o amor da Nosa Señora. Basta pensar que Ela vén á terra durante tantos anos só para nós ... Que gran graza!
Como podemos esquecer as súas palabras cando nos dixo: "Queridos nenos, se souberas canto te amo, chorarías de ledicia" ... E cantas veces nos dixo nas súas mensaxes: "Grazas por ter respondido á miña chamada". Pero debemos preguntarnos se realmente respondemos á súa chamada ... Durante 17 anos consecutivos, todos os días vin á Nosa Señora, mirei a súa fermosa cara, sentín a súa bondade, vivina como nai e cando ela dixo que nunca volvería, agás no Nadal, pensei: “Como será a miña vida a partir de agora? Como vou vivir sen vela todos os días? Pero entón entendín que non é importante ver a María cos teus ollos, pero é importante que a teñas no corazón. A Nosa Señora quere estar en todos os nosos corazóns, só temos que abrilo e poñer toda a vida nas súas mans ”.
Fonte: Eco de Medjugorje núm. 167