Aprendemos dos Santos que a oración debe ser recitada todos os días

Neste artigo quero compartir unha serie de testemuños sobre algúns santos polo amor que tiñan pola oración e especialmente por unha oración en particular. A continuación relato as diversas circunstancias e testemuños que viviron algúns santos.

San Francisco de Sales recomendou aos seus numerosos fillos espirituais que recitasen o Rosario con moito agarimo "na compaña do Anxo da Garda". San Paulo da Cruz recitou o Rosario con tanta devoción que parecía estar falando coa Virxe; e recomendoulle cordialmente a todos: «O Rosario debe ser recitado con moita devoción porque se fala coa SS. Virxe ".
Escribiuse sobre o mozo anxélico San Estanislao Kostka que cando recitou o Rosario «axeonllado diante da súa nai, emocionouse; con ese seu xeito doce e cheo de fe co que a invocaba, diríase que realmente a tiña diante e a vía ».
San Vicente Pallotti quería que o Rosario sempre se recitase con decoro, tanto nas igrexas como nas casas, nos hospitais e nas rúas. Unha vez, un cura dicía o Rosario demasiado rápido; o Santo achegouse a el e díxolle con graza: "Pero se alguén tiña un pouco de apetito (espiritual), coa túa présa impedirías que o satisfaga".
Santa Catalina Labouré sorprendeu a quen a vía recitar o Rosario, pola intensa mirada amorosa coa que miraba a imaxe da Virxe e polo acento tranquilo e doce co que pronunciaba as palabras do Ave María.
Desde a infancia, S. Antonio Maria Claret recitaba o Santo Rosario con moita ilusión. Seduciu aos seus compañeiros de escola, dirixiu a obra e "achegouse todo o que puido á balaustrada do altar da Virxe, asumindo a actitude dun querubín".
Cando Santa Bernadeta recitou o Rosario, os seus «ollos negros, profundos e brillantes, convertéronse en celestes. Contemplou á Virxe en espírito; aínda parecía extasiado ". O mesmo, escribiuse sobre a mártir anxelical Santa María Goretti que recitou o Rosario "cun rostro absorto case nunha visión do ceo".
San Pío X tamén recitou o Rosario "meditando nos seus misterios, absortos e ausentes das cousas da terra, pronunciando a Ave con tal acento que alguén pensou se non vía no espírito o máis Puro que invocaba con tan ardente amor".
E quen non se acorda de como o Papa Pío XII recitou o Rosario na Radio Vaticana? Enunciou o misterio, uns momentos de silencio contemplativo, despois o marcado e agarimoso recitado do Noso Pai e da Ave María.
Finalmente, lembramos ao servo de Deus Giuseppe Tovini, avogado, sociólogo, escritor, pai de dez fillos, que rezaba o Rosario todas as noites coa súa familia, dun xeito realmente edificante. A filla carmelita cóntanos que "rezaba cos xeonllos dobrados, apoiada no asento da cadeira, coas mans cruzadas sobre o peito, a cabeza lixeiramente baixada ou xirada con amor e gran fervor cara á imaxe da Virxe".
Pero, en definitiva, quen poderá dicir con que transporte de amor e con que participación interior os santos recitaron o Rosario? Sorte deles!