A confesión asústache? Por iso non fai falta

Non hai pecado que o Señor non poida perdoar; a confesión é un lugar da misericordia do Señor que nos estimula a facer o ben.
O sacramento da confesión é difícil para todos e cando atopamos a forza para darlle o corazón ao Pai, sentímonos diferentes, resucitados. Non se pode prescindir desta experiencia na vida cristiá
porque o perdón dos pecados cometidos non é algo que o home poida darse a si mesmo. Ninguén pode dicir: "Perdoo os meus pecados".

O perdón é un don, é un don do Espírito Santo, que nos enche de graza que flúe incesantemente do corazón aberto de Cristo crucificado. Unha experiencia de paz e reconciliación persoal que, con todo, precisamente porque se vive na Igrexa, asume un valor social e comunitario. Os pecados de cada un de nós tamén están contra os irmáns, contra a Igrexa. Toda acción do ben que realizamos xera ben, do mesmo xeito que toda acción do mal alimenta o mal. Por esta razón é esencial pedir perdón tamén aos irmáns e non só de xeito individual.

Na confesión, a entidade do perdón crea dentro de nós un brillo de paz que se estende aos nosos irmáns, á Igrexa, ao mundo, ás persoas ás que, con dificultade, quizais nunca poderemos pedir perdón. O problema de achegarse á confesión débese a miúdo á necesidade de recorrer á contemplación relixiosa doutro home. De feito, pregúntase por que non se pode confesar directamente a Deus. Certamente, isto sería máis doado.

Non obstante, nese encontro persoal co sacerdote da Igrexa exprésase o desexo de Xesús de coñecer a cada un persoalmente. Escoitar a Xesús que nos absolve dos nosos erros emana unha graza curativa e
alivia a carga do pecado. Durante a confesión, o sacerdote representa non só a Deus, senón a toda a comunidade que escoita
moveu o seu arrepentimento, que se achega a el, que o reconforta e o acompaña no camiño da conversión. Ás veces, con todo, a vergoña de dicir os pecados cometidos é grande. Pero tamén hai que dicir que a vergoña é boa porque nos humilla. Non temos que ter medo
Debemos gañalo. Debemos deixar espazo ao amor do Señor que nos busca, para que no seu perdón poidamos atoparnos a nós mesmos e a el.